در حالی که ملل متحد و دیگر نهادهای بین‌المللی از وخامت وضعیت زنان در افغانستان در سه سال گذشته خبر داده‌اند، طالبان در بیانیه‌ای مدعی شده‌اند که از سال ۲۰۲۱ تاکنون از وقوع پنج هزار مورد ازدواج اجباری در این کشور جلوگیری کرده‌اند.
در این بیانیه، حمدالله فطرت، معاون سخنگوی طالبان، ادعا کرده است که این موارد شامل ازدواج‌هایی بوده که طی آن زنان بدون رضایت، به اجبار، در ازای پول یا برخلاف خواست خود مجبور به ازدواج شده‌اند، یا دختران خردسال به نکاح مردان سالمند درآمده‌اند.
وی افزوده است که در شش ماه گذشته نیز طالبان از وقوع ۵۰۰ مورد ازدواج اجباری جلوگیری کرده‌اند.
طالبان همچنین مدعی‌اند که وزارت امر به معروف و نهی از منکر آنان در شش ماه اخیر از وقوع هزار مورد خشونت خانوادگی علیه زنان جلوگیری کرده و به این موارد رسیدگی کرده است.
این بیانیه ادعا می‌کند که طالبان از انواع خشونت‌های خانوادگی شامل «نگاه تحقیرآمیز، خشونت فیزیکی و روانی، محرومیت از حقوق شرعی و رفتارهای ناشی از رسوم نادرست» جلوگیری کرده‌اند.
طالبان همچنین ادعا کرده‌اند که طی سه سال گذشته ۲۰ هزار مورد از حقوق اساسی زنان شامل میراث، مهریه و سایر حقوق شرعی تأمین شده است. به گفته این بیانیه، در شش ماه گذشته نیز هزار مورد مشابه ثبت و حل‌وفصل شده است.
گزارش‌ها از نقض حقوق زنان
این ادعاها در حالی مطرح می‌شود که طالبان در سه سال گذشته زنان و دختران را از آموزش در مکتب‌ها و تحصیل در دانشگاه‌ها و همچنین کار در نهادهای بین‌المللی منع کرده‌اند. گزارش‌های متعدد سازمان ملل متحد نشان می‌دهد که حقوق و آزادی‌های اساسی زنان تحت حکومت طالبان به‌شدت نقض شده است.
روز دوشنبه، ریچارد بنت، گزارشگر ویژه سازمان ملل در امور حقوق بشر افغانستان، در نشستی مجازی به مناسبت روز جهانی رفع خشونت علیه زنان گفت که از «افزایش خشونت‌های خانوادگی، ازدواج‌های کودکان، ازدواج‌های اجباری و ازدواج‌های همراه با قاچاق انسان در افغانستان» عمیقاً نگران است.
او افزود: «سیستم سرکوب و تبعیض جنسیتی طالبان تأثیرات روانی شدیدی بر زنان و دختران گذاشته است. بسیاری از آن‌ها از استرس، اضطراب، افسردگی و ناامیدی رنج می‌برند. همچنین، گزارش‌های رو به افزایش درباره خودکشی و افکار خودکشی بسیار نگران‌کننده است.»
آقای بنت هشدار داد که این وضعیت پیامدهای بلندمدت و بین‌نسلی خواهد داشت، نه‌تنها برای زنان و دخترانی که از حقوق خود محروم شده‌اند، بلکه برای مردان و پسرانی که در سیستمی بزرگ می‌شوند که تبعیض و حذف زنان را عادی‌سازی می‌کند.
پژوهش میدانی آمو درباره ازدواج‌های اجباری
بر اساس پژوهشی که در ماه میزان ۱۴۰۳ هجری خورشیدی توسط تلویزیون آمو انجام شده، در دو سال اخیر در هشت ولایت افغانستان، ۲۴ نفر شاهد وقوع ۵۸ مورد ازدواج اجباری بوده‌اند.
این پژوهش نشان می‌دهد که:
۳۷.۵ درصد از مصاحبه‌شوندگان فقر اقتصادی را دلیل اصلی ازدواج‌های اجباری دانسته‌اند.
۳۷.۳ درصد دیگر فرهنگ‌های ناپسند مانند بد دادن دختران، بدل کردن، بی‌سوادی و فشار خانوادگی را از عوامل ازدواج‌های اجباری ذکر کرده‌اند.
۲۰.۸ درصد نیز ممنوعیت طالبان بر تحصیل زنان و دختران را یکی از دلایل ازدواج‌های اجباری دانسته‌اند.
۴.۴ درصد از پاسخ‌گویی به این پرسش خودداری کرده‌اند.
این پژوهش در ولایت‌های فراه، بامیان، دایکندی، پکتیا، قندوز، فاریاب، جوزجان و پروان انجام شده است.
برخی از مصاحبه‌شوندگان خود قربانی ازدواج اجباری بوده‌اند یا شاهد این ازدواج‌ها بوده‌اند.
یافته‌ها نشان می‌دهد که علاوه بر فقر و فرهنگ‌های ناپسند، ممنوعیت تحصیل دختران توسط طالبان یکی از عوامل کلیدی در افزایش ازدواج‌های اجباری است.
