ملاله یوسفزی فعال حقوق زن و برنده جایزه نوبل در مصاحبه‌ای با تلویزیون موسوم به کاکی که یکی از شبکه‌های تلویزیونی وابسته شبکه ای‌بی‌سی است، گفته است که «طالبان نماینده واقعی دین اسلام و فرهنگ افغانستان نیستند» و اسلام هیچگاه آموزش و کار زنان را ممنوع نکرده است.
او در این مصاحبه تاکید کرده است که عدم حمایت جامعه جهانی از زنان افغانستان اشتباه بزرگ است و پیامدهای آن تنها به افغانستان محدود نخواهد ماند.
خانم یوسفزی با اشاره به تاثیرات طولانی مدت محرومیت زنان از آموزش تحصیل در زیر حاکمیت طالبان گفته است: «هرچه زنان افغانستان کمتر تحصیل کنند، فرزندان‌شان بیشتر در معرض تفکرهای خطرناک {افراطی} قرار می‌گیرند.»
گفتنی است که مستند «نان و گل رز» که یکی از ساخته‌های ملاله یوسفزی است، داستان‌های تلخ و شجاعت زنان افغانستان را به تصویر می‌کشد که «مبارزه زنان برای نان، کار و آموزش» را نشان می‌دهد که هنوز زنده و نیازمند حمایت فوری است و از پیام‌های اساسی آن است.
این در حالی است که طالبان با برگشت به افغانستان، حداکثر حقوق و آزادی‌های اساسی شهروندان به‌ویژه زنان را سلب کردند و محدودیت‌های شدیدی بر گشت‌وگذار آنان در کشور به‌شمول پارک‌ها وضع کردند و دختران و زنان بالاتر از صنف ششم را از مکتب‌ها و دانشگاه‌ها منع ساختند.
طالبان با توشیح قانون تازه شان صدا و چهره زنان در اماکن عمومی را نیز منع کرده‌اند و حتی صدای زن بالغ به‌شمول «تلاوت قرآن، تسبیح و نماز خواندن» در کنار زن بالغ دیگر را ممنوع ساخته‌اند.
این رویکرد طالبان با واکنش‌های گسترده‌ای داخلی و جهانی به‌شمول کشورهای اسلامی و علمای دینی مواجه شده است؛ اما آنان هیچ تغییری تا کنون در این سیاست شان نیاورده‌اند.
پیش از این دیدبان حقوق‌بشر از دونالد ترمپ رئیس جمهور منتخب ایالات متحده خواست تا به مسئله حقوق زنان و جلوگیری از تشدید بحران حقوق‌بشری در افغانستان، در دولت جدید امریکا توجه جدی کند.
معاون بخش زنان دیدبان حقوق‌بشر ملل متحد در یک گفتگو با آمو گفت که نیاز است تا آقای ترمپ طالبان را در برابر عملکردهای شان پاسخگو بسازد.
اما خالد حنفی وزیر امر به معروف طالبان در سفرهای ولایتی که هفته گذشته به غرب کشور داشت، از باشندگان ولایت فراه خواست که به «تبلیغات دشمن و رسانه‌ها» باور نکنند و از طالبان پشتیبانی کنند.
او در سفرش به هرات نیز از مردم خواسته است که در عملی ساختن قانون تازه آنان تحت عنوان «قانون امر به معروف و نهی از منکر» با آنان متحد شوند.
در این میان شماری از نهادهای حقوق بشری و فعالان حقوق زن می‌گویند که اگر جهان به «نقض گسترده» حقوق زنان توسط طالبان توجه نکند، این زنان به جبهه‌های نظامی می‌پیوندند.
این فعالان می٬افزایند که در بیش از سه سال گذشته، گروه طالبان با ارتکاب «جنایات علیه بشریت، تبعیض جنسیتی نظام‌مند (آپارتاید جنسیتی) و سرکوب هدف‌مندانه زنان»، جامعه افغانستان را با بحران جدی مواجه ساخته‌اند که با گذشت هر روز به ابعاد این بحران افزوده می‌شود.
اینان از جامعه جهانی به‌ویژه ایالات متحده مبنی‌بر این‌که به جای اتخاذ «موضع قاطع در برابر این جنایات» به سیاست تعامل و انفعال رو آورده است، انتقاد نیز می‌کنند و می‌افزایند که این رویکرد نه تنها به طالبان جرئت و جسارت بیش‌تری می‌دهد بلکه آنان را نسبت به پاسخگویی نیز بی‌اعتنا و «مصون» ساخته است.
