شماری از دانش آموزان دختر محروم از تحصیل می‌گویند که محرومیت از آموزش و افزایش محدودیت‌ها از سوی طالبان بر آنان اثر منفی گذاشته و در نهایت آنان را ناچار به مهاجرت می‌کند.
این دختران می‌گویند که راه دشوار مهاجرت را بر خانه نشینی ترجیح می‌دهند و ناگزیراند برای آینده‌ای روشن کشور را ترک کنند.
مهتاب (نام مستعار) می‌گوید با سختی‌های فراوان و پس از سپری کردن آزمون کانکور، به دانشکده حقوق و علوم سیاسی دانشگاه کابل راه یافت.
به گفته مهتاب او برای آینده بهتر از دایکندی به کابل سفر کرده بود.
او که باشنده اصلی دایکندی است در دانشگاه کابل درس می‌خواند.
این دانشجوی محروم از تحصیل می‌افزاید نزدیک به دوسال است در انتظار بازگشایی دانشگاه‌ها به روی دختران است اما با ادامه محدودیت‌ها اکنون ناگزیر است برای ادامه‌ی تحصیل به خارج از کشور برود و راه دشوار مهاجرت در پیش گیرد.
مهتاب می‌گوید: «در ولایت دایکندی مکتب را تمام کردم و بعدا با سختی های زیاد در رشته حقوق دانشکاه کابل کامیاب شدم، که طالبان آمدند در افغانستان و ما از درس منع شدیم دو سال است منتظر باز شدن دانشگاه هستم، اما دانشگاه باز نشد؛ از آینده نامعلوم خیلی رنج می‌برم و به همین خاطر خانواده تصمیم گرفت با سختی پول فراهم کند تا بتوانم در خارج از کشور درس بخوانم. هرچند خیلی سخت است مهاجرت کنم تا از بی‌سرنوشتی و افسردگی نجات پیدا کنم و حداقل آینده من معلوم باشد.»
این درحالی‌‌ست که یونسکو یا نهاد آموزشی و فرهنگی ملل متحد، هفته روان را هفته «علم برای صلح و توسعه» نام‌گذاری کرده است.
این هفته آگاهی بیشتری از پیوند علم و صلح را در میان مردم ایجاد می‌کند.
ملل متحد با اشاره به این روز گفته امسال این روز را با شَعار «جوانان در خط مقدم» تجلیل خواهد کرد.
استفانی ترمبلی، معاون سخنگوی دبیر کل ملل متحد گفته است: «این هفته آگاهی بیشتری از رابطه علم و صلح در بین عموم مردم ایجاد می‌کند. در ارتباط با آن، روز یکشنبه، روز جهانی علم برای صلح و توسعه را با موضوع جوانان در خط مقدم جشن خواهیم گرفت. این روز بر اهمیت و ارتباط علم در زندگی روزمره ما تأکید می‌کند.»
در حالی که جهان بر توسعه علم تاکید دارد اما در افغانستان بستن مکتب‌های متوسطه و لیسه و نیز بسته ماندن دانشگاه‌ها به‌روی دختران، بخشی از سیاست‌های سختگیرانه طالبان در برابر زنان و دختران است.
در همین حال خاطره، یک دختر دیگر بازمانده از آموزش می‌گوید: «سه سال است با محدویت های تحصیلی و کار از طرف طالبان دست و پنجه نرم می‌کنیم، وقتی اوضاع چنین است مجبور هستیم به فکر رفتن به خارج از کشور به خاطر کار، درس و آینده روشن باشیم و به قیمت گزاف حتی بورسیه خریداری کنیم.»
نزدیک به ۱۱۵۰ روز از بسته شدن مکتب‌ها و نزدیک به دو سال از بسته شدن دانشگاه‌ها در افغانستان می‌گذرد و هم‌چنان قفل طالبان بر دروازه‌های مکتب‌ها و دانشگاه‌ها پا برجاست.
