اما در کنار شهروندان ایالات متحده، مردم افغانستان نیز انتظاراتی از رئیس جمهور آینده ایالات متحده دارند.
شماری از شهروندان افغانستان از رئیس جمهور بعدی ایالات متحده می‌خواهند که به عنوان رئیس جمهور یک کشور قدرت‌مند در مورد افغانستان بی‌تفاوت نباشد و در برخورد با طالبان از ابزار فشار کار گیرد.
شماری از پایتخت‌نشینان می‌گویند که طالبان در بیش از سه سال اخیر، حقوق بشر در افغانستان را نقض کرده‌اند و زنان و دختران را از حقوق‌شان محروم ساخته‌اند.
محدودیت‌هایی که به گفته شهروندان افغانستان باید با اقدام فوری ایالات متحده رو‌به‌رو شوند.
به روز سه‌شنبه، پانزدهم عقرب، کامالا هریس نامزد دموکرات و دونالد ترمپ نامز جمهوری‌خواه بخت خود برای رسیدن به کاخ سفید را می‌آزمایند.
هرچند هر دو نامزد در کارزارهای انتخاباتی‌شان برنامه‌ای درباره افغانستان به دست ندادند؛ اما شماری از شهروندان افغانستان می‌گویند از فردی که قرار است وارد کاخ سفید شود انتظاراتی دارند.
شهروندانی که ظاهرا خسته از محدودیت‌ها و زندگی در افغانستانِ زیرِ اداره طالبان‌اند می‌گویند که رئیس جمهور بعدی ایالات متحده باید به عنوان رئیس جمهور یکی از قدرت‌مند‌ترین کشورهای جهان، در برابر طالبان خاموش ننشیند.
شماری از این شهروندان می‌گویند رئیس جمهور بعدی ایالات متحده باید سیاست بایدن در برابر طالبان را ادامه ندهد و از ابزار فشار کار گیرد.
صدف، یک باشنده کابل، می‌گوید: «باید برداشتن محدودیت‌های طالبان بالای زنان را جدی بگیرد. آنان باید بالای طالبان فشار بیاورند و طالبان را مجبور بسارند تا دروازه‌های مکاتب و دانشگاه‌ها را بروی دختران باز کنند.»
شماری از زنان و دختران می‌گویند که با خروج نیروهای امریکایی از افغانستان طالبان قدرت را در دست گرفته و زندگی زنان و دختران در افغانستان را تاریک ساخته‌اند.
به باور این شهروندان، طالبان در بیش از سه سال اخیر، سخت‌ترین قوانین را در برابر زنان و دختران وضع کرده‌اند و نیز دختران و زنان را از حقوق بنیادی‌شان محروم ساخته‌اند.
یلدا، باشنده کابل، گفت: «از رئیس جمهور جدید امریکا خواستار این هستم که تا محدودیت‌های بیش از حد طالبان برداشته شود، دروازه مکاتب، دانشگاه‌ها،فضای شغلی و کاری در نهادهای دولتی باید دوباره فعال شود و زنان استقلایت مالی خود را به‌دست بگیرند.»
آخرین سرباز امریکایی در ۹ سنبله سال ۱۴۰۰ خورشیدی از افغانستان خارج شد.
با بازگشت طالبان به قدرت و فروپاشی نظام جمهوری، دو دهه دست‌آوردهای کشور نیز فروپاشیدند.
ارتش افغانستان از هم پاشید، دختران از آموزش و تحصیل باز ماندند، بخشی از نسل جوان و دانش آموخته کشور را ترک کردند و آزادی بیان در کشور خفه شد.
