بخش ورزشی شبکه خبری اسکای گزارش داده است که طالبان پس از برگشت به قدرت، در کنار منع زنان از دانشگاه‌ها، مکتب‌های بالاتر از صنف ششم، پارک‌ها و دفاتر، زنان را از ورزش نیز منع کردند و برخی از ورزشکاران زن مجبور شدند لباس‌های ورزشی خود را بسوزانند تا شناسایی نشوند.
گفتنی است که پس از حاکمیت دوباره طالبان تیم کریکت زنان افغانستان، کشور را ترک کرد و به پاکستان پناه بردند. سپس ویزه اضطراری استرالیا را دریافت کردند و اکثر آنان اکنون در این کشور زندگی می‌کنند؛ اما پس از سه سال، وضعیت آن‌ها همچنان همان‌گونه باقی مانده است و به گفته شبکه اسکای، از جامعه بین‌المللی نیز ناامید شده‌اند.
بر اساس این گزارش، عفو بین‌الملل نیز خواستار توجه شورای بین‌المللی کریکت (آی‌سی‌سی) به وضعیت تیم کریکت زنان شده شده است و از آن‌ها خواست تا به حمایت از این تیم ادامه دهند.
پیش از این استفن کوکبرن رئیس عدالت اقتصادی و اجتماعی عفو بین‌الملل گفت: «تیم کریکت زنان افغانستان نمادی از زنان این کشور است و جامعه کریکت بین‌المللی به این ورزشکاران پیشگام بدهکار است تا حمایتی که شایسته آن هستند را نشان دهد. این حمایت می‌تواند پیامی قاطع درباره اجماع جهانی در مورد محکومیت رفتار وحشتناک با این زنان ارسال کند.»
او افزود: «پس از سه سالی که طالبان دوباره به قدرت بازگشته‌اند و برنامه تهاجمی برای از بین بردن حقوق و آزادی‌های زنان را آغاز کردند، می‌گذرد. این واقعاً وحشتناک است که تیم کریکت مجبور به فرار برای امنیت خود شد، اما نگران‌کننده‌تر این است که زنان کریکت‌باز افغانستان احساس می‌کنند از سوی آی‌سی‌سی و جامعه کریکت بین‌المللی رها شده‌اند.»
او می‌افزاید که آی‌سی‌سی به درستی تعهد به ارزش‌های ضد تبعیض را پذیرفته است، باید از نادیده گرفتن تیم شجاع زنان افغانستان دست بکشد و به ارائه حمایت و به رسمیت شناختن مناسب آنان بپردازد.
این در حالی است که در نومبر سال ۲۰۲۱ میلادی، رئیس شورای جهانی کریکت گفت که این شورا متعهد است به حمایت از توسعه کریکت مردان و زنان در افغانستان ادامه دهد.
گفتنی است که این اولین بار نیست که چنین درخواستی از سوی نهادهای حقوق بشری مطرح می‌شود. دیده‌بان حقوق بشر نیز در سال ۲۰۲۳ وضعیت زنان در حاکمیت طالبان را «شکلی از آپارتاید جنسیتی» توصیف کرد.
