یک آموزگار پیشین در ولایت پنجشیر به آمو گفت که طالبان در بیش از سه سال پسین با وضع محدودیت‌ها، کار و وظیفه‌اش را از او گرفته‌اند.
این آموزگار که در حکومت گذشته مشغول آموزش دختران و کمک به زنان نیازمند بود با نگرانی از آینده، از جامعه جهانی و ملل متحد می‌خواهد که زنان و مردم افغانستان را فراموش نکنند.
دست‌هایی که روزگاری به آموزش دختران و کمک به زنان مشغول بودند، اکنون تنها برای رسیدگی به کارهای خانه تحرک دارند.
ناهید مسعودی، آموزگار در ولسوالی بازارک ولایت پنجشیر بود. حالا با آمدن طالبان دستش از کار کوتاه شده است و از اوضاع ناگوار زنان پنجشیر می‌گوید.
ناهید به آمو گفت: «با آمدن گروه طالبان کار تدریس از ما گرفته شده است و خانه‌نشین شدیم. فعلا مصروف کارهای خانه شدیم نظام طالبان که دین را یک وسیله‌ای ابزار قراردادند؛ هر آنچه که خواست شان است مطابق که مفکوره شان قانون وضع می‌کنند و همه روز حق و حقوق زنان شان گرفته می‌شود. از علم گرفته سیاست، اجتماع، اقتصاد، فرهنگ همه از جامعه حذف شده و محدودیت‌ها علیه ما هر روز بیشتر شده روان است.»
این آموزگار پیشین با اشاره به افزایش محدودیت‌ها از سوی طالبان از جامعه جهانی و ملل متحد می‌خواهد که صدای زنان افغانستان را بشنوند.
او افزود: «خواست من از جهان، جامعه جهانی سازمان ملل این است که صدای مردم افغانستان، صدای زنان، مردم مظلوم افغانستان را بشنوند و یک حکومت فراگیر حکومت مردمی که مرد و زن افغانستان و همه اقوام افغانستان در آن سهیم باشند ایجاد شود.»
در همین حال برخی از زنان دیگر در پنجشیر نیز می‌گویند که وضع محدودیت‌ها فرصت کار را از آنان و خانواده‌های‌شان گرفته است.
نجلا، باشنده ولایت پنجشیر، می‌گوید: «من در ولایت پنجشیر زندگی می‌کنم و این سه سال که گذشت واقعا بدترین سال‌های زندگی من بود. به‌خاطری‌که من قبلا کار داشتم و کار می‌کردم و فعلا نمی‌توانم کار کنم و همچنان پدر من که در حکومت پیشین کار می‌کرد او هم بیکار و در خانه است و هیچکدام ما بخاطر مسایل امنیتی نمی‌توانیم بیرون برویم.»
پیش از این بار‌ها نهاد‌های حقوق بشری از نقض حقوق بشری و افزایش محدودیت‌ها در ولایت‌های مختلف کشور به ویژه ولایت پنجشیر ابراز نگرانی کرده بودند.
