نهاد موسوم به «دیدبان نسل‌کشی» در گزارشی گفته است که پس از برگشت حاکمیت طالبان بر کشور، زنان با یک واقعیت تلخ و نگران‌کننده «نقض فاحش حقوق بشر» مواجه شده‌اند.
این نهاد می‌گوید که طالبان در افغانستان با ساختاری از «آپارتاید جنسیتی» به شدت حقوق و آزادی‌های زنان و دختران را محدود کرده‌اند.
در این گزارش آمده است: « آپارتاید جنسیتی طالبان در افغانستان نقض فاحش حقوق بشر و خیانتی به مردم کشور است. طالبان جامعه‌ای را ایجاد کرده‌اند که در آن زنان شهروندان درجه دوم محسوب می‌شوند، از آزادی‌های اساسی خود محروم هستند و تحت سرکوب نظام‌مند قرار دارند.»
دیدبان نسل‌کشی میافزاید که این «ساختار آپارتاید جنسیتی» تاثیر ویرانگری بر زندگی زنان و دختران افغانستان داشته و آنان را از حقوق و آزادی‌های انسانی و اساسی‌شان محروم کرده است.
در بخشی از این گزارش آمده است که وضعیت موجود که طالبان ایجاد کرده‌اند، پیش‌رفت افغانستان را به عنوان یک کشور به شدت مختل کرده است؛ چون زنان برای توسعه اجتماعی، اقتصادی و سیاسی کشور ضروری هستند.
دیدبان نسل‌کشی در این گزارش می‌گوید که جامعه بین‌المللی باید به محکوم کردن «سیاست‌های آپارتاید جنسیتی طالبان» ادامه دهد و تلاش کند تا آنان (طالبان) را به خاطر اقدام‌های‌شان مسئول قرار بدهند.
بر اساس این گزارش، دختران بالای یازده سال از حضور در مکتب‌ها محروم شده‌اند و میلیون‌ها زن و دختر دیگر نیز با تهدیدات جدی از سوی «رژیم طالبان» روبه‌رو هستند.
این نهاد میافزاید که این وضعیت به معنای «محو شدن زنان از فضای عمومی» و نادیده گرفتن توانایی‌های آنان در توسعه اجتماعی و اقتصادی کشور است.
در بخشی از این گزارش آمده که با تبلیغات فریبنده‌ای که این محدودیت‌ها را به «ارزش‌های سنتی» نسبت می‌دهد، طالبان در حال پنهان کردن واقعیت «آپارتاید جنسیتی» به عنوان یک ضرورت فرهنگی، هستند.
اما در عین حال دیدبان نسل‌کشی می‌گوید که در میان این همه سرکوب‌ها، فعالیت‌ها و مقاومت‌هایی از سوی زنان افغانستان نیز در حال شکل‌گیری است.
دیدبان نسل‌کشی در این گزارش گفته است که جامعه جهانی باید در حمایت از این زنان و تقویت صدای آنان تلاش کند و آنان را در مبارزه علیه «آپارتاید جنسیتی» که به وضوح نشان‌دهنده یک «نسل‌کشی خاموش» است، همراهی کند.
این نهاد تاکید کرده است که افغانستان در حال حاضر به یک نقطه عطف تاریخی برای حقوق زنان تبدیل شده و نیاز فوری به همبستگی بین‌المللی برای مقابله با این «سرکوب اقتدارگرایانه» احساس می‌شود.
