شورای عالی مقاومت ملی برای نجات افغانستان هرگونه گفتگوی رسمی با طالبان را رد کرده و تاکید می ورزد که تاکنون هیچ گونه نشست رسمی با طالبان انجام نشده است.
سخنگوی این شورای به آمو می‌گوید تاهنوز حتی هیئت گفتگو کننده طالبان از سوی شورای عالی مقاومت شکل نگرفته است. اما تماس‌های پراکنده با جناح‌های مختلف طالبان انجام شده و اکنون نیز این تماس‌ها برقرار است.
ذبیح الله مجاهد سخنگوی طالبان نیز در تماسی با آمو از گفتگو های رسمی با طرف‌های سیاسی مخالف طالبان ابراز بی‌خبری کرده است.
حسین یاسا سخنگوی شورای عالی مقاومت برای نجات افغانستان گفته است: «طالبان به گفتگو باور ندارند و تاکنون هیچ گفتگوی رسمی از سوی شورای مقاومت با طالبان انجام نشده است. تاهنوز حتی هیئت گفتگو کننده طالبان از سوی شورای عالی مقاومت شکل نگرفته است. اما تماس‌های پراگنده با جناح‌های مختلف طالبان انجام شده و اکنون نیز این تماس‌ها برقرار است.»
سخنگوی طالبان نیز در تماسی با آمو از انجام گفتگوها با شورای عالی مقاومت ابراز بی خبری کرده است.
این در حالی است که پیش از این گزارش‌هایی از انجام گفتگوی‌های رسمی طالبان با شورای عالی مقاومت منتشر شد؛ آنچه اکنون از سوی شورای عالی مقاومت و طالبان رد شده است.
زنان معترض و فعالان حقوق بشر ضمن انتقاد از رویکرد سخت گیرانه طالبان در برابر زنان و دختران، آنان را به انحصار خواهی قدرت در افغانستان متهم می‌کنند.
مسعوده کوهستانی عضو جنبش های اعتراضی زنان می‌گوید: «طالبان به ارزش های حقوق بشری و مباحث مرتبط به صلح و حکومت فراگیر باور ندارند. در بیشتر از سه سال گذشته در رابطه به حقوق بشر و آپارتاید جنسیتی بحث‌های سازنده صورت نگرفته است، چون طالبان به این ارزش ها باور ندارند.»
در این میان اما شهروندان افغانستان نیز خواهان ایجاد یک حکومت همه شمول هستند.
یک باشند کابل می‌گوید: «طالبان باید به خواست مردم افغانستان توجه کنند. به گفتگوی صلح تن بدهند و یک حکومت همه شمول را در افغانستان ایجاد کنند. حکومت کنونی همه شمول نیست و زنان و اقلیت‌ها در آن جایگاه ندارند.»
در همین حال باشنده دیگری در کابل افزود: «جنگ راه حل نیست، طالبان باید به خواست مردم افغانستان و جامعه جهانی عمل کنند. دروازه‌های مکاتب را باز کنند و به تمام اقوام در حکومت سهم برابر بدهند.»
سه سال و دو ماه از بازگشت طالبان به قدرت در افغانستان می‌گذرد، در این مدت تمامی تلاش ها برای به نتیجه رسیدن مذاکرات میان طالبان و مخالفان سیاسی آنان نتیجه‌ای به همراه نداشته است.
اکنون باور غالب این است که تسلیم شدن بی قید و شرط به طالبان و تابعیت از رهبر آنان جزء اولویت های تعریف شده طالبان در کار گفتگو با جناح‌های سیاسی و نظامی مخالف آنان است؛ آنچه که مخالفان طالبان آن را پذیرفتنی نمی‌دانند.
