شماری از زنانی که در نمایشگاه امام ابوحنیفه در کابل اشتراک کردهاند از چالشها و محدودیتهای وضع شده از سوی طالبان انتقاد دارند.
این زنان میگویند که درکنار کاهش فروش و رکود بازار تجارتشان با فشارهای مالیاتی از سوی طالبان روبهرو هستند. آنان میگویند که اگر این روند ادامه پیدا کند ناگزیر به ترک این پیشه خواهند شد.
خدیجه در یکی از دانشگاههای خصوصی، طب معالجوی میخواند که پس از محدودیتهای طالبان از ادامه تحصیل بازماند. اکنون این دختر جوان با دستانی خسته اما با دل پر از امید در کنار قالینهای دست بافت خود ایستاده است.
او می گوید که محدودیتهای طالبان او را واداشته است تا بهجای قلم و کتاب، نخهای رنگارنگ را در میان انگشتانش حس کند.
خدیجه گفت: «مشکلات ما سهمشکلعمده است؛ یکی در بخش صادرات قالین در خارج از کشور است. بسیار با مشکلات و چالشها روبهرو هستیم. مشکل بعدی هم بخش مالیه است که بسیار زیاد میآید سر ما و فعلأ فروش نیست بازار هم نیست که ما بتوانیم از عهده مالیه براییم و نظر به نمایشگاه قبلی قیمت غرفهها بسیار زیاد بلند شده.»
زنانی که در این نمایشگاهها اشتراک میکنند با محدودیتهای فراوان و چالشهای که طالبان فرا راهشان ایجاد کردهاند؛ دستوپنجه نرم میکنند.
راکیه سیادی، یکی دیگر از دختران دانشآموز صنف نهم بود که پس از بازگشت طالبان به قدرت از ادامه آموزش بازماند. او اکنون مسیر تازهای در زندگی خود یافته است. راکیه به تجارت لباسهای گند افغانی رو آورده و با دستان پر تلاش خود در جستجوی آیندهای نو ایستاده است، اما میگوید که فروشات آنان نسبت به سالهای گذشته به شدت کاهش یافته است و بازارها دیگر رونق گذشتهاش را ندارند.
او میافزایند: «نسبت به سالهای قبل فروشات هم نیست. بازار زیاد جنب وجوش ندارد، خریدار نیست فقط مردم برای تماشا میآیند ولی خرید نمیکنند. نسبت به دیگر سالها کرایه دکان هم بالا رفته و همچنان صادرات و واردات همنیست مشکلات زیاد است.»
در این نمایشگاه که برای یک هفته ادامه دارد، ۷۰۰ غرفه در نظر گرفته شده هست. شرکتهای داخلی و خارجی در سکتورهای گوناگون تولیدی، تجاری و خدماتی، از جمله کشاورزی، صنعت، قالین، معادن، صحت، بانکداری، صنایع دستی، ماشینآلات، ترانسپورت، لوجستیک، ساختمانی، مخابرات، تحصیلات، تجارت زنان و دیگر سکتورها، محصولات شان را به نمایش گذاشتهاند.
در میان ۷۰۰ غرفه ۱۵۰ غرفه آن برای زنان در نظر گرفته شده است.