عفو بین‌الملل امروز (چهارشنبه، ۲۸ سنبله) در واکنش به سه سال محرومیت آموزش دختران بالاتر از صنف ششم بار دیگر تاکید کرده است که رفتار طالبان با زنان و دختران باید به عنوان «جنایت علیه بشریت و آزار جنسیتی» مورد بررسی قرار گیرد.
این سازمان در بیانیه‌ای گفته است که سه سال بعد، در حالی که بیش از یک میلیون دختر همچنان از حق اساسی خود برای تحصیل محروم هستند، طالبان اکنون این «ممنوعیت ظالمانه» را یک «مسئله داخلی» می‌نامند.
با این حال این سازمان از جامعه بین‌المللی خواسته است تا با استفاده از همه اشکال اهرمی فشار برای تحت فشار قرار دادن طالبان به هدف احترام و حمایت از حقوق زنان و دختران، پایان دادن به «آزار جنسیتی» و ایجاد فضا برای بازگشت دختران به مکتب‌ها و برای مشارکت معنادار زنان در عرصه‌های اجتماعی، سیاسی و فرهنگی استفاده کنند.
در همین حال عفو بین‌الملل با راه‌اندازی طوماری از مردم جهان خواسته است تا این طومار را امضا کنند و از جامعه جهانی بخواهند که طالبان در قبال تصمیمات شان پاسخگو شوند.
زینت، آموزگار در یکی از مکتب‌های سمنگان به این سازمان گفته است: «کل سیستم آموزشی در مسیر تاریکی قرار دارد.جامعه بین‌المللی و سازمان های غیردولتی به ما خیانت کرده اند. آنها قرار بود به زنان و دختران افغانستان کمک کنند. حالا ما درمانده‌ایم. ما را پشت سر گذاشته اند.»
با این حال عفو بین‌الملل با اظهار این که «سکوت را بشکنید به نقض حقوق بشر در افغانستان پایان دهید» تاکید کرده است: « با گذشت سه سال از حکومت طالبان، این کشور همچنان کانون نقض‌های بی‌نظیر و بی‌کاهش حقوق بشر، آزار و اذیت جنسیتی، شکنجه، بازداشت‌های خودسرانه، و سانسور با مسئولیت‌پذیری صفر است.»
به گفته این سازمان از زمان بازگشت طالبان در افغانستان این کشور شاهد یک حرکت نزولی از نقض حقوق بشر بوده است.
این سازمان می‌گوید طالبان با اعمال آزارهایی مانند: «شکنجه و بدرفتاری، بازداشت‌های خودسرانه، ناپدید شدن اجباری، سانسور و غیره با مصونیت مطلق ادامه می‌دهند.»
این سازمان هشدار داده است که بازگشت تنبیه بدنی و فقدان قوه قضائیه مستقل این مسائل را تشدید می‌کند و قربانیان را بدون مراجعه به عدالت می گذارد.
در همین حال تارینا وود، مدافع حقوق بشر گفته، به عفو بین‌الملل گفته است: «من را شگفت زده می‌کند که چگونه جامعه بین‌المللی هنوز انتظار دارد که طالبان به حقوق بشر احترام بگذارد.»
عفو بین‌الملل گفته است که حالا که مردم افغانستان در این کابوس بی‌پایان گیر افتاده اند، جامعه بین المللی نتوانسته هیچ اقدام معناداری انجام دهد.
با این حال این سازمان از کشورها خواسته که برای پایان دادن به این چرخه سرکوب، قدم بردارند.
