با آن‌که وزارت صحت عامه طالبان عرضه خدمات صحی به شهروندان افغانستان را دست آورد مهم این وزارت در یک سال پسین می‌داند، اما برخی از شهروندان کشور به ویژه زنان می‌گویند که به دلیل نبود مرکزهای بهداشتی بیماران‌شان جان می‌دهند.
سیما‌ی ۶۸ ساله در ۳۰ کیلومتری شهر هرات در روستای مجغندک زندگی می‌کند. او نزدیک به سه سال است بیمار است و از درد شدید کمر و پاهایش رنج می‌برد.
او می‌گوید به خدمات صحی دسترسی ندارد و در نزدیکی خانه‌اش نیز مرکزی برای درمان نیست.
سیما می‌گوید که فقر از یک سو و نبود کیلینیک‌های صحی از سوی دیگر بیماری‌اش را چند برابر ساخته است.
این در حالی است که وزارت صحت عامه طالبان، در نشستی عرضه خدمات صحی را در یک سال پسین، مهم‌ترین دستاورد خود می‌داند و می‌گوید که در یک سال پسین در بیش از چهار هزار و ۲۰۰ مرکز بهداشتی، به میلیون‌ها تن خدمات ارایه شده است.
محمد حسن غیاثی، معین وزارت صحت عامه طالبان گفت: «معالجه مریضان و گسترش خدمات به دور دست‌ترین نقاط کشور. افزایش خدمات صحی و به کارگیری پرسونل صحی متخصص و متعهد، رسیدگی به تخلفات طبی و جلوگیری از عرضه خدمات دوایی و غذایی بی‌کیفیت در سطح افغانستان از اولویت های آنان است.»
این درحالیست که سازمان جهانی بهداشت در تازه‌ترین گزارشی خود گفته است که بیشتر از همه زنان و کودکان گواه شدیدترین وضعیت بحران بهداشتی در افغانستان‌اند.
به گفته این سازمان روزانه ۲۴ مادر و ۱۶۷ نوزاد در افغانستان درحالی جان می‌دهند که مرگ‌‌شان قابل پیشگیری است.
این سازمان هشدار داده است که ممنوعیت تحصیل دختران در دانشگاه‌ها وضعیت زنان را در بخش بهداشت در افغانستان بدتر کرده است.
برخی از زنان و دختران نیز از نبود مرکزهای بهداشتی شکایت دارند.
لیلی، باشنده هرات گفت: «این‌جا کلینیک نیست، داکتر نیست که زنها را معاینه کند. اگر زایمان کنیم باید ما را ببرند به اسلام قلعه یا کوهسان اگر آن‌جا زایمان نکنیم باید ببرند بانک خون در شهر هرات، اگر مردیم یا زنده شدیم همان‌جا جای ما است.»
سمیه، باشنده بادغیس می‌گوید: «داکتر زن این‌جا نیست، ما خیلی کوشش می‌کنیم که برویم پیش داکتر زن چون مشکلات ما جدی است باید پیش داکتر زن برویم ولی در این‌جا دو سه کلینیک بود که زنها بودند، آن‌ها هم بسته شد و خیلی از مریض‌های ما بخاطر همین از بین می‌روند.»
طالبان در ماه جوزا، نور جلال جلالی را به عنوان سرپرست وزارت صحت عامه مقرر کردند.
این وزارت که ارایه خدمات صحی آن برای شهروندان حیاتی است از سوی فردی اداره می‌شود که به گفته بازرس ویژه ایالات متحده برای بازسازی افغانستان هیچ تجربه‌ای در بخش صحت ندارد.
سیگار در ماه اسد در گزارشی گفت که او از سال ۱۹۹۶ تا ۲۰۰۱ میلادی وزیر داخله طالبان و برای ۱۱ سال (از سال ۲۰۰۱ تا ۲۰۱۲) نام او در فهرست سیاه ملل متحد است.
به گفته سیگار، نور جلال جلالی در سال ۲۰۲۲ میلادی از افراد انتحاری طالبان هم‌چون «افتخار» طالبان قدردانی کرده بود.
