در ادامه واکنش‌ها به حذف منیژه تلاش ورزش‌کار رشته «بریکینگ یا رقص خیابانی» از المپیک ۲۰۲۴، زنان و دختران می‌گویند که اقدام بانو تلاش «ستودنی» بود اما المپیک ۲۰۲۴ صدای زنان افغانستان را خاموش ساخت.
منیژه تلاش پس از آن از ادامه رقابت‌های المپیک ۲۰۲۴ حذف شد که او با شعار «زنان افغانستان را آزاد کنید.» وارد میدان رقابت شد.
بانو تلاش پیش‌تر گفته بود که حضور وی در المپیک ۲۰۲۴ کلان‌ترین پیام در برابر محدویت‌های سخت‌گیرانه‌ی طالبان در برابر زنان و دختران کشور است.
منیژه تلاش زاده کشوری است که دخترانش سه‌سال می‌شود اجازه رفتن به مکتب را ندارند. او در رشته بریکینگ یا رقص خیابانی از چنین کشوری در دل بزرگ‌ترین رقابت‌های جهانی المپیک ۲۰۲۴ برای پیروزی رزمید.
اما در دو راهی، پیروزی برای افتخار ورزشی، یا قهرمانی در دادخواهی برای هم‌نوعان محروم از آزادی. اما دادخواهی را بر پیروزی ترجیح می‌دهد.
سرانجام«شعار زنان افغانستان را آزاد کنید.» را به مردم جهان رساند. او دو روز پیش نیز به‌رسانه‌ها گفته بود، حضورش در المپیک ۲۰۲۴ کلان‌ترین پیام در برابر محدودیت‌های سخت‌گیرانه طالبان است.
بانو تلاش می‌گوید: «بودنم در مسابقات المپیک خودش کلان‌ترین پیام است و نیاز نیست من پیام برسانم.»
به‌روایت این گفت‌وگو بانو تلاش با یکی از رسانه‌های امریکایی، او از ماه قوس، ۱۳۹۹ به‌‌رشته «بریکینگ یا رقص خیابانی» رو آورده است.
او در یک گفت‌وگو در دلو ۱۳۹۹ گفت: «به‌نام خدا. منیژه تلاش هستم. ۱۸ ساله هستم و بریکینگ تمرین می‌‌کنم، مدت دونیم ماه می‌شود، و به‌خاطر که علاقه زیاد داشتم به این رشته آمدم تا الگوی خوب برای افغانستان باشم.»
به‌دنبال سقوط افغانستان، بربنیاد گزارش‌ها، در حال‌حاضر، بانو تلاش در اسپانیا پناهنده شده، و در رقابت‌های المپیک ۲۰۲۴ از نشانی تیم پناهندگان و مهاجران شرکت کرده بود.
با این‌حال، دادخواهی این ورزش‌کار رشته بریکینگ، به‌بهای پایان یافتن سفر المپیک او انجامید. او از رقابت‌های المپیک ۲۰۲۴ حذف شد و دلیل‌اش هم این گفته شد چون بربنیاد قانون المپیک، ورزش‌کاران اجازه حمل شعارهای سیاسی،مذهبی و نژادی را در میدان‌های رقابتی ندارند. اما برخی فعالان حقوق‌‌زن کشور می‌گویند، شعار منیژه تلاش سیاسی نبود.
مریم معروف آروین، فعال حقوق زن گفت: «به‌جای این‌که المپیک ۲۰۲۴، فرصتی باشد برای رسا‌سازی صدای زنان این‌گونه صدای زنان افغانستان خاموش ساخته می‌شود، و عمل‌کرد بانو منیژه تلاش نه‌تنها که ستودنی است، در حقیقت تشویق کننده برای دیگر ورزش‌کاران افغانستان است.»
برخی از شهروندان کشور، می‌گویند، شعار که منیژه تلاش به جهان رساند، حرف زنان و دختران افغانستان است.
یک باشنده کابل گفت: «ما خوشحال هستیم، که بانو منیژه باوجود آن‌که در خارج از افغانستان است از حق و حقوق زنان افغانستان دفاع می‌کند، از دولت ( طالبان) ما می‌خواهیم، تا برای ما زنان حق و آزادی کار، تحصیل را بدهند.»
سه‌سال است زنان و دختران افغانستان از خیابان‌ها و مکان‌های سرپوشیده کابل، تا نشست‌ها و رویدادهای جهانی بر محدودیت‌های سخت‌گیرانه طالبان، اعتراض می‌کنند، اما طالبان بی‌اعتنا به این اعتراض‌ها، با گذشت هر روز دامنه محدودیت‌ها را بر زنان و دختران کشور بیش‌تر می‌سازند.
