فقر بر بازار قالین افغانستان سایه افگنده و قالین فروشان نگران رکود این صنعت هستند.
برخی از قالین فروشان می‌گویند که بازارهای فروش قالین وطنی در مقایسه با سه سال پیش، ۸۰ درصد کاهش یافته و شهروندان به دلیل فقر نمی‌توانند قالین خریداری کنند.
در همین حال کم‌رنگ بودن بازار قالین باعث بسته شدن شماری از دکان‌های قالین در پایتخت نیز شده است.
حکیم، قالین فروش می‌گوید: «بیست و سه سال می‌شود در کابل دکان دارم، با این همه قالینی که در دکان دارم، صاحب پنج هزار افغانی نیستم. شش ماه از کرایه دکان قرضدار هستم. مردم پریشان شدند، مردم حالی قالین نمی‌خرند. پول‌داران همه رفتند کشور را ترک کردند، فقرا که قالین نمی‌خرند.»
از سویی هم، آمارهای اتحادیه صادرکنندگان قالین نشان می‌دهد که افغانستان در سه ماه نخست سال روان خورشیدی، کمتر از ۱۷۷ هزار متر مربع قالین به بیرون از کشور صادر کرده است.
در حالی‌که آمارهای سه ماه نخست سال ۱۴۰۰ نشان می‌دهد که صادرات افغانستان به خارج به بیش از ۲۷۲ هزار متر مربع قالین می‌رسید.
بهای قالین هم بیش از پنجاه درصد کاهش یافته است و قالین فروشان می‌گویند بهای یک قالین دوازده متره که پیش از طالبان ۱۰۰هزار افغانی بود، اکنون به ۴۰ هزار افغانی کاهش یافته است.
نسیم، از قالین فروشان کشور گفت: «بازار قالین افت کرده، پایین آمده توان مردم نمی‌رسد که بیایند قالین بخرند.»
قالین افغانستان در کشور‌های مختلف خریدار دارد اما توقف صادرات قالین افغانستان از طریق دهلیز هوایی که صادرات آن با یارانه حکومت پیشین انجام می‌شد، پس از بازگشت طالبان این دهلیز به روی قالین افغانستان بسته شده است.
برخی قالین فروشان می‌گویند اکنون قالین کشور به پاکستان قاچاق و از راه پاکستان به امریکا و اروپا صادر می‌شود.
