به دنبال نشست دیروز (سه شنبه،۹ اسد) کمیسیون حقوق‌بشر کانگرس ایالات متحده، در مورد وضعیت حقوق‌بشری به‌ویژه وضعیت زنان و دختران افغانستان، برخی فعالان حقوق زنان و شهروندان کشور انتظار دارند تا جهان گام‌های عملی در این راستا بردارند.
در این نشست، رینا امیری، فرستاده ویژه ایالات متحده امریکا برای حقوق‌بشر افغانستان، محدودیت‌های سه‌سال پسین طالبان بر زنان و دختران افغانستان را فاجعه‌بار خواند.
در همین حال میترا مهران و وحیده امیری دو فعال حقوق زن کشور نیز از جهان خواستند تا اپارتاید جنسیتی حاکم در افغانستان را به‌رسمیت بشناسند.
هیدر بار مسوول بخش زنان دیدبان جهانی حقوق‌بشر نیز در این نشست می‌گوید، باید از پژوهش دادگاه جهانی کیفری در مورد مساله افغانستان پشتیبانی جدی صورت گیرد.
کمیسیون حقوق‌بشر کانگرس ایالات متحده در آستانه سه‌‌سالگی برگشت طالبان به‌قدرت، وضعیت حقوق‌بشری به‌ویژه وضعیت زنان و دختران افغانستان را بررسی کرد.
در ادامه این نشست رینا امیری، فرستاده ویژه ایالات متحده برای حقوق‌بشر افغانستان تاکید ورزید که محور هرگونه تعامل دیپلوماتیک با طالبان، مساله حقوق‌بشر، به‌ویژه حقوق زنان و دختران افغانستان خواهد بود.
رینا امیری گفت: «فرمان‌های افراطی طالبان که مستقیماً زنان و دختران را هدف قرار می‌دهد، فاجعه‌بارترین آن‌ها است. ما این تلاش‌های نهادینه شده توسط طالبان را به عنوان آزار و اذیت جنسیتی می‌شناسیم. بیش از هزار روز از ممنوعیت حضور دختران بالای صنف ششم در مکتب می‌گذرد.»
از سوی هم، میترا مهران و وحیده امیری دو تن از فعالان حقوق زنان کشور، در این نشست، خواست به‌رسمیت‌شناسی اپارتاید یا تبعیض جنسیتی در افغانستان را مطرح کردند.
وحیده امیری به اشتراک کنندگان گفت:«از شما می‌خواهم اپارتاید جنسیتی حاکم در افغانستان را بهعنوان جنایت علیه بشریت به‌رسمیت بشناسید، حاکمان طالبان را بهعنوان یک نظام اپارتاید جنسیتی، به‌رسمیت بشناسید، طالبان را به‌رسمیت نشناسید، این‌صدا، صدای مردم افغانستان، زنان افغانستان، مردهای افغانستان، کودکان افغانستان است.»
میترا مهران می‌گوید: «عفو بین‌الملل از شما می‌خواهد که با مشورت دوامدار و معنادار با زنان افغانستان و گنجاندن دیدگاه‌های آنان در سیاست‌ها و تصمیم‌گیری‌های مربوط به افغانستان، از قدرت دولت ایالات متحده برای از بین بردن نظام آزار جنسیتی طالبان استفاده کنید.”
در ادامه، هیدربار مسوول بخش زنان دیدبان جهانی حقوق‌بشر نیز پیشنهادهای مشخصی را در مورد رسیدگی فوری بهوضعیت زنان و دختران کشور مطرح کرد.
هیدربار به شتراک کنندگان این نشست برخی از پیشنهادهای داشت: «شماره هفت، پشتیبانی صریح از تحقیقات دادگاه کیفری بین‌المللی در افغانستان. شماره هشت: حمایت از درخواست‌ها برای ایجاد یک مکانیزم تحقیقی جدید سازمان ملل متحد، با مأموریت جمع‌آوری و حفظ شواهد و پیشبرد پاسخگویی در قبال وظایف و جنایات جاری در افغانستان، از جمله در پنجاه و هفتمین نشست شورای حقوق بشر ملل متحد در سپتمبر و اکتوبر.»
یک‌روز پس از این نشست، برخی شهروندان کشور، انتظار دارند تا در مورد وضعیت زنان و دختران افغانستان، جهان به‌گونه عملی اقدام کند.
یکی از باشندگان کابل می‌گوید: ” از جهان و کشورها خواست‌ما این است که ما را تنها نگذارند، با ما هم‌‌سو باشند، ما از درس، کار و تعلیم ماندیم، تا سرنوشت و آینده افغانستان روشن‌شود.»
یک باشنده کابل نیز خواست‌اش را چنین بیان کرد: «ما دختران و زنان افغانستان از کار و تحصیل محروم شدیم، از جهان و کشورهای دیگر می‌خواهیم، بر طالبان فشار وارد کنند، تا محدودیت‌ها از زنان و دختران افغانستان برداشته شوند.»
برخی از فعالان حقوق‌‌زن با پشتیبانی از نشست کمیسیون حقوق بشر کانگرس ایالات‌متحده می‌گویند، در چنین نشست‌ها باید بیش‌تر تلاش شود تا به کشورهای جهان از برای رسیدگی فوری بهوضعیت حقوق بشری افغانستان قناعت داده شوند.
راحل تلاش، فعال حقوق‌بشر می‌گوید: «مهم این‌ست که در هم‌چون جلسات کسانی‌که شرکت می‌کنند، چه‌گونه موضوع را می‌رسانند، و چه‌گونه می‌توانند قناعت کسانی را که در آن‌جا شرکت کرده‌اند بگیرند، که بتواند نتیجه خوب برای مردم داشته باشد.»
طالبان با برگشت دوباره به قدرت در اسد ۱۴۰۰، محدودیت‌های را بر کار، آموزش و حتا گشت‌وگذار آزادانه زنان و دختران وضع کرده‌اند. محدودیت‌های که فعالان حقوق‌بشر آن را اپارتاید یا تبعیض جنسیتی می‌‌دانند.
