همه ساله با فرا رسیدن عید قربان باشنده‌ها‌ی ولایت بلخ با شور و شوق به پیشواز عید می‌رفتند و شهر مزارشریف شاهد جنب و جوش مردم و شلوغی بازارها بود. اما امسال خبری از حال و هوای پیشین بلخ در روزهای عید به چشم نمی‌خورد و مردم نگران شب و روزشان هستند.
تحولات اخیر در کشور باعث بالارفتن آمار بیکاری و در نتیجه آن افزایش فقر و ناداری شده و مردم نمی‌توانند مانند گذشته از عید قربان تجلیل کنند.
شهروندان کشور در حالی برای تجلیل از عید آماده می‌شوند که بزرگ‌ترین دغدغه مردم پیدا کردن لقمه نانی برای خانواده‌هایشان است.
مردم توان خرید ندارند
در این بین مشاغلی که در سال‌های گذشته و در شب‌های عید مردم بیشتر به آنها مراجعه می‌کردند، حالا مغازه‌هایشان خالی از مشتری است.
به نظر می‌رسد، این روزها تکه فروشان و خیاط‌ها بیشترین تاثیرات را از فقر و ناداری متحمل شده‌اند. چرخ‌‌های خیاطی آنها که چرخ زند‌گی شمار زیادی را به حرکت در می‌آورد، این روزها کندتر از هر زمان دیگری می‌چرخد.
محب‌الله یکی از خیاط‌ها در بلخ است او در این باره می‌گوید: «کار و بار مثل سال‌های گذشته نیست. ما مجبور شدیم چند شاگرد خود را رخصت کنیم، مردم توان خرید ندارند.»
این درحالی است که شماری از شهروندان می‌گویند در کنار فقر و ناداری بالا بودن قیمت تکه و دوخت سبب شده تا مردم کمتر برای تجلیل از عید علاقه نشان دهند.
حشمت یکی از شهروندان شهر مزارشریف گفت: در گذشته (هر سال) سه جوره لباس برای خود می‌دوختم، اما امسال تنها یک جوره تهیه کرده‌ام. به کدام امید از عید تجلیل کنیم؟ ما در واقع عید را تجلیل نمی‌کنیم بلکه سپری می‌کنیم.»
نصف سال‌های پیش هم فروش نداریم
در بخش دیگری از شهر مزارشریف شماری از فروشنده‌های میوه خشک نیز از نبود بازار برای محصولاتشان می‌گویند.
حاجی میلاد یکی از فروشنده‌های میوه خشک در بلخ با ابراز نگرانی از کاهش فروش میوه خشک می‌گوید: «بازار نیست. ما این روزها نصف سال‌های گذشته هم فروش نداریم. در گذشته با نزدیک شدن عید هر روز ۵۰ هزار تا ۸۰ هزار دخل می‌گرفتیم، اما حالا از ۲۰ هزار بیشتر نمی‌شود.»
در گوشه‌ی دیگر از شهر مزارشریف فروشنده‌های که مواشی خود را برای فروش به مناسبت عید قربان با خود آورده‌اند هم از کاهش توان مردم سخن می‌گویند.
سمیع یکی از فارم داران در این باره می‌گوید: «هر سال ما ۴۰ تا ۵۰ رأس از مواشی‌های خود را به فروش می‌رساندیم، اما حالا و درحالی که یک روز به عید مانده، ۱۰ رأس هم به فروش نرسیده است.»
این نگرانی‌ها در حالی مطرح می‌شود که هم‌زمان با افزایش میزان فقر و گرسنگی در کشور که نگرانی نهادهای حقوق بشری را نیز به همراه داشته است، کمک‌های سازمان‌های امدادرسان به مردم نیازمند کاهش یافته است. با این حال هنوز مشخص نیست که مردم افغانستان با چه سرنوشتی روبه‌رو خواهند شد؟ پرسش که گذشت زمان به آن پاسخ خواهد داد.
