در شرایطی که ساختار فعلی سیاسی طالبان از چهره‌های کلاً طالب شکل گرفته، رییس هیئت طالبان در سومین نشست دوحه گفته است که هرگونه تقسیم قدرت با جریان‌های سیاسی به ضرر افغانستان است و خطرناک.
اما مجاهد گفته افرادی که می‌خواهند حکومت فراگیر ایجاد شود دو دسته‌اند. به گفته او، یک دسته افرادی‌اند که یک افغانستان صلح آمیز می‌خواهند اما به گفته ذبیح‌الله مجاهد دسته‌ی دیگر افرادی اند که تنها می‌خواهند کُرسی‌ها و وزارت‌ها میان گروه‌ها و سمت‌ها تقسیم شوند.
ذبیح‌الله مجاهد گفته است که ایجاد حکومت فراگیر با افرادی که در پی تقسیم کُرسی‌ها و وزارت‌ها اند برای افغانستان خطر دارد اما احتمال دارد که در آینده زمینه فعالیت سیاسی به همه فراهم شود.
با این حال در این گفتگوی تلویزیونی، سخنگوی طالبان به محدودیت‌ها در برابر زنان و دختران هیچ اشاره‌ای نکرده است.
شماری از شهروندان می‌گویند طالبان در برابر زنان تبعیض سیستماتیک دارند.
او در واکنش به عدم حضور جریان‌های سیاسی در سومین نشست دوحه گفته، باید افغانستان به حالت خود گذاشته شود.
مجاهد می‌گوید: «اگر دوباره به تقسیم قدرت برگردیم. این کرسی از فلان و آن کُرسی از فلان، مدیرت این بخش مربوط به فلان و مدیریت آن بخش مربوط به فلان، باز با یک خطر دیگر مواجه می‌شویم. که باز افغانستان آباد نشود. افغانستان به تقسیم و گروه‌بندی‌ها برود، پس به یک میدان اختلافات که قبلاً متاسفانه داشتیم برویم.»
آقای مجاهد در این گفتگو با تلویزیون ملی افغانستان که اکنون از سوی طالبان اداره می‌شود می‌گوید که شاید روزی همه‌ای شهروندان افغانستان در عرصه سیاسی سهیم شوند.
این درحالیست که طالبان به هیچ یک از احزاب داخلی اجازه فعالیت نداده‌اند و در آخرین مورد هم فعالیت دو حزب و ده‌ها نهاد اجتماعی را متوقف و آن‌ها را به نهادهای امنیتی خود معرفی کردند.
سخنگوی طالبان هم‌چنان ادعا کرده که ایالات متحده، عربستان سعودی و آلمان خواهان بازگشایی سفارت‌های شان در افغانستان اند.
او می‌گوید: «نماینده عربستان سعودی گفت سفیر شان نیز در نشست بود و گفت که من آماده هستم، همین حالا آماده بکس ام آماده است که بروم کابل.»
اما نه تنها که این کشورها چیزی نگفته‌اند، بل دولت فدرال آلمان تصمیم گرفته حتا کارمندان آخرین نهاد مددرسان آلمانی زیر نام جی‌آی‌زید را تا آخر سال روان میلادی از افغانستان خارج سازد.
از سویی هم، هرچند که بحث حقوق بشر و حقوق زنان، کلیدی‌ترین مساله اافغانستان پنداشته می‌شود؛ اما سخنگوی طالبان به آن نپرداخت.
شماری از شهروندان می‌گویند که طالبان از حق زنان افغانستان انکار می‌کنند.
یکی از باشندگان کابل می‌گوید: «گاهی درباره تحصیل ما صحبت نمی‌کنند. کار و بار را از ما گرفته‌اند. مکاتب بسته است، پوهنتون‌ها بسته است. تا چه وقت ما بی‌سرنوشت باشیم.»
برخی از زنان معترض هم، توجه نکردن طالبان به رعایت حقوق بشر و مشکلات زنان را برخورد تبعیض آمیز طالبان می‌دانند.
کریمه اعظم، رییس جنبش معترض شمال افغانستان گفت: «متاسفانه طالبان از حق و حقوق زنان انکار کرده و به آن توجه نمی‌کنند و برعکس به شکل تبعیض‌آمیز با زنان افغانستان خصوصاً زنان فعال رفتار می‌کنند.»
با این همه، در حالی طالبان بر سهیم ساختن همه شهروندان افغانستان در قدرت و در آینده سیاسی سخن می‌زنند که آنان پس از بازگشت به قدرت، همه مقام‌های دولت پیشین را از قدرت کنار زده و حتی فعالیت احزاب را منع کرده‌اند.
جامعه‌ی جهانی نیز بارها گفته طالبان برای به رسمیت شناخته شدن باید نخست حکومت فراگیر ایجاد کنند–خواستی که از سوی طالبان رد شده است.
