شهروندان کشور از ملل متحد و شرکت کنندگان نشست دوحه می‌خواهند که رسیدگی به بحران بشردوستانه در افغانستان را در اولویت‌های شان قرار بدهند.
برخی از شهروندان کشور می‌گویند که از سه سال به این‌سو، در فقر شدید بسر می‌برند و کار‌های شان را در نهادهای زیر اداره طالبان از دست داده‌اند.
از سویی هم، شماری از زنان که نان آور خانواده‌های خود هستند، می‌گویند که در اوضاع بد اقتصادی بسر می‌برند.
آرزو یکی از کارمندان پیشین وزارت زنان بود، وزارتی که پس از تسلط طالبان به وزارت امر به معروف و نهی از منکر مبدل شد او با تغییر نام این وزارت، آرزو کارش را از دست داد و در حال حاضر با پنج کودک اش در وضعیت بد اقتصادی بسر می‌برد.
او می‌گوید که روزها در خانه های مردم کار می کند و از این رهگذر شکم کودکان اش را سیر می‌کند.
او از ملل متحد و شرکت کنندگان نشست دوحه می‌خواهد که به موضوع فقر مردم توجه کنند.
بانو آرزو می‌گوید: «از ناتوانی و فقر در خانه‌های مردم کار می‌کنم میارم که باش اولادهایم گرسنه نمانند این از مکتب ماند اون دیگرش از مکتب ماند همین زندگیم است خودم مریض هستم بعضی روز فشار می‌آید سرم نمیرم چه کنم حیران به خدا ماندیم امید ما همین جلسه است که که برگزار شود و ما از ای وضعیت بیرون شویم.»
زنان به این باور‌اند که وضع محدودیت‌های طالبان به ویژه در بخش کار، آنان را در وضعیت بد اقتصادی قرار داده است. به ویژه زنانی که سرپرست خانواده‌های شان هستند.
فریبا چهل و دو ساله یکی از این زنان است که با دو کودک‌اش از فقر و تنگدستی رنج می‌برد و شوهرش که نظامی پیشین بود ناپدید است.
اکنون چشم و امید این زن به نشست دوحه است تا بر مشکلات زنان راه حل بنیادی پیدا شود.
فریبا، باشنده کابل افزود: «خواست ما از دنیا همی است که مارا کمک کند بر ما کار نیست سه سال را در به دری کشیدیم مشکلات زیاد کشیدیم اگر ما را کمک کند که بسیار مشکل را دیده‌ایم.»
برخی از پایتخت نشینان نیز از افزایش فقر و بیکاری به ستوه آمده‌اند و از جامعه جهانی می‌خواهند مردم افغانستان را در حل مشکل گرسنگی کمک کند.
یک باشنده کابل که نخواست نامش فاش شود گفت: «مردم فقیر هستند چشم‌اش در کمک سازمان ملل است چشم اش در یک لقمه نان می ماند بسیار شرایط بد آمده بخدا دیگه بسیار فقر است کار نیست غریبی نیست.»
ملل متحد گزارش داده است که هشتاد و پنج درصد مردم افغانستان زیر خط فقر قرار دارند و در سال روان میلادی از هر ده کودک در افغانستان سه کودک به گرسنگی و سختی روبرو هستند.
برنامه جهانی غذا گفته است که سه میلیون کودک در افغانستان از سوء تغذی رنج می‌برند.
