گروهی از دختران بازمانده از آموزش و تحصیل در هرات به هنر میناکاری رو آورده‌اند و روی پیاله و کوزه های سفالی نقش می‌بندند.
برخی از این دختران می‌گویند که به دلیل دوری از مکتب و دانشگاه افسرده شده‌اند و برای رهایی از آن، به این هنر رو آورده‌اند.
آموزگار این کارگاه می‌گوید که به هدف ایجاد زمینه کار به دختران و ترویج هنر میناکاری این کارگاه را ایجاد کرده است.
عاصیه چهار ماه می شود که به هنر میناکاری رو آورده است و می‌گوید که بعد از بسته شدن مکتب‌ها افسرده شد و از چهار ماه به این‌سو برای عادی شدن زندگی اش به میناکاری رو آورده است.
او می‌گوید روی کوزه، کاسه و پیاله های سفالی میناکاری می کند تا رنج و درد برخاسته از محرومیت مکتب را فراموش کند.
عاصیه دانش آموز گفت: «تنها دلیل که من اینجا آمدم، از درس ها باز ماندم تحولات اخیر که کشور رخ داد در خانه بودم ناراحتی و افسردگی برم پیدا شد و خانم ولی زاده را پیدا کردم و اینجا کار می‌کنم».
هنر میناکاری بیشتر روی مس، طلا، نقره و سفال کار می شود و تفاوت آن با هنر میناتوری این است که مینیاتوری به روی کاغذ صورت می‌گیرد؛ اما میناکاری روی اجناس و ظروف سفالی.
در این کارگاه، هژده دختر بازمانده از آموزش و تحصیل روی کاسه، کوزه و پیاله نقش می‌بندند.کارگاه هنر میناکاری از سه سال به این‌سو برای جلب توجه گردشگران در کنار قلعه اختیارالدین از سوی یک زن ایجاد شده است.
مالک این کارگاه می‌گوید که در این کارگاه، دختران بازمانده از آموزش و تحصیل می آیند و از یک سو هنر میناکاری می آموزند و از سوی دیگر کسب درآمد می‌کنند.
قریش ملک زاده، مالک کارگاه گفته است: «این‌ها شاگردان هستند که از مکتب ها، دانشگاه ها دور مانده اند و خانه نشین شدند و همه‌ای این‌ها افسرده شدند دوست دارند اینجا هنر بیاموزند.»
مینا کاری و یا مینا سازی پیشینه نزدیک پنج هزار سال دارد و از صنایع دستی شمرده می‌شود. هنری که هراتیان در آن مهارت‌های ویژه‌یی دارند.
