برخی از شهروندان کشور می‌گویند که به مشکل می‌توانند یک وعده غذایی پیدا کنند و به همین دلیل کودکان‌شان به سوءتغذی گرفتار شده‌اند.
هفتم جون(۱۸ جوزا) روز جهانی مصونیت غذایی است.
بربنیاد آمار ملل متحد، شانزده میلیون تن در افغانستان به غذای لازم دسترسی ندارند.
جهان از روز جهانی مصوونیت غذایی بزرگ‌داشت می‌کند، اما اینجا در افغانستان وضعیت چگونه است؟
ثریا، از باشندگان هرات می‌گوید در ماه پنج‌هزار افغانی درآمد دارد. او می‌افزاید شوهرش در حکومت پیشین کشته شده و اکنون خودش مسوولیت سرپرستی شش کودک پنج تا ۱۴ ساله‌اش را به عهده دارد. این زن می‌گوید که از گرسنگی کودکان و فقر رنج می‌برد.
او می‌گوید: «خودم کارگر هستم ماه پنج‌هزار افغانی کار می‌کنم، هزار و ۵۰۰ افغانی کرایه خانه می‌دهم، قبض برق می‌دهم؛ چیزی برای خوردن به بچه‌ها نمی‌ماند. شش طفل دارم پسر ۱۱ سال‌ام کفش رنگ می‌دهد.
ملل‌متحد می‌گوید که از هر ده خانواده در افغانستان ۹ خانواده برای تامین غذای لازم به مشکل روبه‌رو اند.
برخی از شهروندان کشور می‌گویند که در نزدیک به سه سال گذشته میزان فقر و بیکاری در افغانستان افزایش یافته و بسیاری از وقت‌ها کودکان شان با شکم گرسنه خوابیده‌اند.
جمیله، باشنده بادغیس می‌گوید: «گاهی روزها هیچ چیز پیدا نمی‌شود که ما بخوریم دوتا طفل خورد دارم که سو تغذیه مبتلا اند. هیچ چیز برای خوردن نیست و چیزی هم که همسایه‌ها آورند، گاهی کودکان ما را مریض می‌کند.»
سیف الدین، باشند بادغیس نیز درباره سختی روزگارش چنین روایت می‌کند: «زرنج دارم؛ از صبح می‌آیم تا شام کار می‌کنم،بعضی روزها دست خالی خانه می‌رویم. از بس که بیکاری است اگر کدام روز برابر شود پول نان بیرون می‌شود در غیر آن هیچ.»
سازمان جهانی بهداشت گفته است که عدم آگاهی در باره استفاده از غذای صحی، ناملایمات اقلیمی و بحران اقتصادی از عمده ترین دلایل عدم مصوونیت غذایی در افغانستان شمرده می‌شوند.
در گزارش این سازمان آمده است:«بیش از ۲۰۰ بیماری در نتیجه خوردن غذای آلوده به باکتریا، ویروس، پرازیت یا مواد شیمیایی به وجود می‌آید.»
ملل‌متحد هشدار داده است که در سال روان میلادی دامنه ناامنی غذایی در افغانستان گسترده تر خواهد شد.
به گزارش این سازمان افغانستان از نظر عدم مصوونیت غذایی در جهان رتبه هشتم را دارد.
بربنیاد آمارهای ملل متحد در حال حاضر بیش از نیمی از جمعیت افغانستان به کمک بشردوستانه نیاز دارند.
