با گذشت بیش از دو هفته از زمینلرزه فاجعهبار هرات، هنوزهم هزاران زلزلهزده در سرپناههای موقت یا فضای باز شب را صبح میکنند.
زلزلهزدگان میگویند، هوای سرد و نبود سرپناه کودکان شان را بیمار ساخته است و دسترسی درست به دارو و درمان هم ندارند.
برخی از این آسیبدیدگان میگویند، حتا یک چادر برای سپری کردن شب را ندارند. سرپرست جمعیت هلال احمر زیر اداره طالبان در دوحه پس از دیدار با برخی نمایندگان کشورها گفته است که پیش از رسیدن فصل سرما برای تهیه سرپناه زلزلهزدگان باید اقدام شود. او افزوده که کمکهای بشردوستانه نباید وابسته به سیاست شود.
شبهای تنگ و تار هرات؛ هوا سرد است و چادرها تنها پناهگاه هزاران زلزلهزده. از کتله بزرگ آسیبدیده، کسی یک یا چند عضو خانوادهاش را از دست داده، کسی خانهاش و کسی هم کل دار و ندار زندگیاش را.
نصیر احمد، باشنده هرات میگوید: «خیمه در بازار پیدا نمیشود. همه در پشهخانه و ترپال زندگی میکنیم. هیچ کسی به این مشکل ما توجه نمیکند.»
عبدالستار، باشنده هرات، میگوید: «همین زلزله که در هرات رخ داد، مردم زیان دید و مشکلات. مردم همه آمدهاند به زمین ما.»
شب اما برای کودکان و زنان زیر این چادرها به سختی روز میشود. میگویند سردی هوا و زندگی در فضای آزاد کودکان زیادی را بیمار ساخته و در سوی دگر، دسترسی به درمان، دارو، آب و دکر امکانات اندک است.
کودکی از خانوادههای بیجاشده میگوید: «ما خیلی خنک میخوریم، خیمه نداریم، ما ته خاکها میخوابیم، هیچ کی هم برای ما کمک نمیکند.»
عصمتالله، باشنده هرات، میگوید: «ما در هوای سرد در این فضای آزاد زندگی میکنیم. آب و برق نیست. کودکان ما سرما خورده و ناجور شدهاند.»
و روز میشود. این تصویر مشت نمونهی خروار است. همین گونه در بخشهای زیاد هرات مردم در چادرها یا در فضای کاملن آزاد شب و روز خود را سپری میکنند.
پانزده روز از زمینلرزه فاجعهبار هرات گذشت، تاکنون اما مردم در سرپناههای موقت بهسر میبرند و با وجود اعلام میلیونها دالر کمک از سوی جهان، هنوزهم مردم از عدم دسترسی به امکانات ابتدایی شکایت میکنند.
یک باشنده هرات میگوید: «همین اشخاصی که اینجا استند به خیمه نیاز دارند تا شب خنک نخورند، یک غذایی کار دارند که حداقل شکم شان سیر باشد و کودکان شان دارو نیاز دارند که بیمار نشوند.»
ملل متحد گفته، هزاران تن در نتیجه زمینلرزههای هرات قربانی شدهاند، ۲۱هزار و ۵۰۰ خانه آسیب دیده، ۱۱۴هزار تن نیاز به رسیدگی فوری دارند و در نهایت با سرد شدن هوا، اقدام برای فراهمآوری سرپناه همیشگی، کمکهای بهداشتی و مواد خوراکی، نیاز جدی و فوریست.