ریچارد بنت گزارشگر ویژه سازمان ملل متحد برای حقوق بشر در افغانستان در گزارش جدیدش گفته است که در هیچ جای دنیا به اندازه افغانستان حقوق زنان و دختران مورد حمله قرار نگرفته است.
در گزارش آمده است که حقوق زنان و دختران در افغانستان به گونه گسترده، هدفمند و نظام مند نقض شده است.
در گزارش آمده است که طالبان به بهانه مسایل اخلاقی و استفاده ابزاری از دین زنان و دختران افغان را از تمام ابعاد زندگی محروم کرده اند.
بر بنیاد این گزاش، پس از روی سقوط نظام پیشین، طالبان ده‌ها فرمان که زنان را از ابتدایی ترین حقوق شان محروم میکند، صادر کرده اند.
طالبان دختران را از رفتن به مکتب، زنان را از سفر بدون محرم، رفتن به تفریگاه ها و حمام های عمومی، کار و تحصیلات عالی محروم کرده است.
در گزارش جدید ریچارت بنت آمده است: «فضای تبعیض‌آمیز و محدود کننده، محیط ترسناک و عدم پاسخگویی در قبال تخلفات وسیعی که در این گزارش مستند شده، دسترسی زنان و دختران را به حقوق شان غیرممکن می سازد، همه افراد و سازمان‌ها را از دفاع از آنها باز می‌دارد، و باعث جسارت برای سو استفاده بیشتر می‌شود».
گزارش همچنان گفته است که طالبان در قبال زنان سیاست «تبعیض آمیز و زن ستیزانه» روی دست گرفته است و اعمال قواعد سختگیرانه توام با آزار و اذیت بالای زنان و دختران از سوی طالبان «آپارتاید جنسی» محسوب می شود.
در همین حال، این گزارش افزوده است که زنان و دختران افغانستان با وجود تمام سختگیری ها به مبارزه و مقاومت برای دستیابی به حقوق اساسی شان ادامه می‌دهند.
در گزارش آمده است: «عزم و اراده آنان برای دستیابی به حقوق شان، از طریق ابتکارات خلاقانه و صلح آمیز، در خور تمجید و حمایت است. جامعه بین المللی باید همچنان اوضاع افغانستان را از نزدیک دنبال کند و گام های مشخصی را برای حمایت از پاسخگویی در مورد نقض جدی حقوق بشر بردارد».
از سوی هم گزارش از طالبان خواسته است:
１- تمام فرمان ها و دستورات تبعیض آمیزی که از آگست ۲۰۲۱ به این سو صادر شده و به گونه ویژه حقوق زنان و دختران را مورد هدف قرار داده است، را لغو و به تعهدات بین المللی حقوق بشر افغانستان پایبند باشید
２- مشارکت برابر و معنادار زنان و دختران، از تمام گروه‌های مذهبی و قومی، در تمام عرضه های تصمیم‌گیری که بر زندگی آنها تاثیر می‌گذارد، تضمین کنید.
３- از ارتکاب تهدید یا اعمال خشونت آمیز، از جمله بازداشت خودسرانه، سو استفاده جنسی، یا هر نوع شکنجه، بدرفتاری یا مجازات علیه زنان و دختران به دلیل نقض احکام یا اعتراض مسالمت آمیز خودداری کنید.
４- موارد خشونت علیه زنان، از جمله زنان معترض و زندانی، کشاندن عاملان به عدالت و ارایه غرامت، را بررسی کنید.
５- تمامی محدودیت ها و موانع حقوق زنان، از جمله تحمیل و اجرای قوانین پوشش اجباری و محرم، چه به طور کلی و چه خاص در رابطه با اشتغال، تحصیل و آزادی رفت و آمد، را لغو کنید.
６- به گونه فوری به زنان اجازه دهید که برای سازمان ملل متحد و سازمان های غیردولتی بین المللی و در خدمات ملکی کار کنند.
گزارش همچنان از جامعه جهانی خواسته است:
۱- وضعیت حقوق بشر زنان و دختران در افغانستان را در محور همه تصمیمات سیاسی و تعامل با مقامات فعلی طالبان قرار دهید.
۲- از مشارکت نماینده، برابر و معنادار زنان افغان در تمام مذاکرات مربوط به آینده کشور، از جمله در تعیین سیاست های جامعه بین المللی در قبال مقام های برحال اطمینان حاصل کنید.
۳- از سازمان‌های تحت رهبری زنان در داخل افغانستان، از جمله کسب‌وکارهای جدید و سازمان‌های جامعه مدنی، با تمویل انعطاف‌پذیر بلندمدت، که روی حقوق زنان و برابری جنسیتی کار می‌کنند، حمایت کنید.
۴- درخواست‌های سازمان ملل متحد برای حمایت از رسیدگی به بحران‌های بشردوستانه و حقوق بشری که افغانستان با آن مواجه است را برآورده کنید.
۵- از تمام زنان و دختران افغان که در خارج از افغانستان هستند حمایت کنید، و اقداماتی را برای تضمین امنیت طولانی مدت آنها، از جمله اعطای پناهندگی، حمایتی یا عادی، تسهیل اسکان امن آنها و از گسترش ارایه بورسیه های تحصیلی و خدمات روانی بهداشتی، آنان روی دست بگیرید.
در باره گزارش
این گزارش در روشنایی قطعنامه شماره (۲۰/۵۱) شورای حقوق بشر تهیه و ارائه شده است و وضعیت زنان و دختران در افغانستان، به ویژه پس از سقوط جمهوری اسلامی افغانستان، از اگست ۲۰۲۱ تا ۳۰ می ۲۰۲۳، را شرح می دهد.
بر بنیاد معلومات ملل متحد، برای تهیه این گزارش ۷۹ تن از شهروندان کشور (۶۷ زن و ۱۲ مرد) مصاحبه شده اند.
افزون بر آن، در این گزارش از سروی که با ۲ هزار و ۱۱۲ تن از زنان در افغانستان در ۱۸ ولایت کشور در ماه مارچ ۲۰۲۳ راه اندازی شده است.
همچنان، گزارشگر ویژه و رئیس فعلی گروه کاری [در مورد تبعیض علیه زنان و دختران، از این بعد گروه کاری] از تاریخ ۲۷ اپریل الی ۴ می ۲۰۲۳ از افغانستان بازدید کردند. کارشناسان [گزارشگر ویژه و رئیس گروه کاری] از شهر های کابل و مزار شریف بازدید ساحوی نموده و با نمایندگان مقامات دیفکتو، جامعه مدنی، گروه های زنان، متشبثین، رهبران مذهبی، معلمان، خبرنگاران، قربانیان قضایای انفرادی نقض حقوق بشر، نهاد های ذیربط سازمان ملل متحد و اعضای کور دپلوماتیک ملاقات نموده اند. در گزارش آمده است که معلومات گردآوری شده در جریان این بازدید، در همین گزارش بازتاب یافته است.
