ریچارد بنت، گزارشگر و یژه برای وضعیت حقوق بشر در افغانستان، و دوروتی استرادا-تانک، رئیس گروه کاری تبعیض علیه زنان و دختران از ادامه «سرکوب نظام مند» حقوق زنان و دختران در افغانستان ابراز نگرانی کرده اند.
آنان در اعلامیه ای گفته اند که پس از یک سفر هشت روزه مشترک به افغانستان، مشاهدات اولیه خود را به اشتراک گذاشته و از وضعیت موجود در افغانستان ابزار نگرانی کرده اند.
آنان گفته اند: « ما از وخامت دوامدار وضعیت حقوق بشر در افغانستان با تجربه ده ها سال جنگ داخلی و نقض تاریخی حقوق بشر که همه اعضای جامعه، به و یژه زنان و دختران، و همچنین اقلیت ها را متاثر کرده است، عمیقا متاسفیم».
این کارشناسان سازمان ملل متحد افزوده اند که از زمان فروپاشی جمهوریت، مقام های بر حال طالبان چارچوب قانونی و سازمانی را از بین برده اند و «به افراطی ترین اشکال زنستیزی، حکومت میکنند و پیشرفت نسبی به سوی برابری جنسیتی به دست آمده در دو دهه گذشته را از بین می برند».
آنان همچنان افزوده اند که «طالبان تفاسیر خاصی از دین را تحمیل میکنند که ظاهرا برای اکثریت قریب به اتفاق مردم افغانستان پذیرفتنی نیست».
در اعلامیه آنان آمده است که ذینفعان مختلف در مورد به رسمیت شناختن طالبان شدیدا متعرض اند. به گفته آنان «بسیاری از فعالین در پی یافتن راه های ورودی در سطح محلی استند تا به ارایه خدمات حیاتی به حاشیه رانده شده ترین مردم و حفاظت از آنها در کشوری که توسط فقر شدید ویران شده است، ادامه دهند».
این کارشناسان افزوده اند که آنان در نشست ها با مقام های طالبان خاطرنشان کرده اند که زنان در بخش صحت ، آموزش و تجارت کار می کنند و اطمینان داده اند که زنان می توانند مطابق شریعت و جدا از مردان کار کنند.
آنان گفته اند که در این نشست ها مقام های طالبان بدون ارایه تاریخ مشخص تکرار کرده اند که مکاتب را بازگشایی میکنند و جامعه جهانی نباید در امور داخلی افغانستان مداخله کنند.
نمونه های تبعیض نظام مند مبتنی بر جنسیت
کارشناسان سازمان ملل متحد گفته اند که در جریان سفر شان به افغانستان، چگونه زندگی زنان و دختران در افغانستان به دلیل تحدید حقوق بشری آنها ویران شده است را مستند کرده اند.
یکی از زنان به آنان گفته است: «ما زنده ایم، اما زندگی نمی کنیم».
در اعلامیه آمده است: «از زمان که کنترل کشور را به دست گرفتند، مقام های بر حال اقدامات خودسرانه متعدد که ناقض حقوق دختران و زنان به تحصیل، کار، آزادی رفت و آمد، صحت، استقلال بدنی و تصمیم گیری، آزادی تجمع و اجتماعات مسالمت آمیز و دسترسی به عدالت است، اتخاذ کرده اند. آنها نظام محافظت و حمایت از کسانی که از خشونت خانگی فرار می کنند را نابود کرده اند، زنان و دختران را در وضعیت بی چارگی قرار داده اند. آنها قوانین شدید حجاب و عفاف را وضع و زنان و دختران را به اتهام جرایم اخلاقی بازداشت کرده اند».
این کارشناسان گفته اند که آنان از ۲۷ اپریل تا ۴ می در حالی به افغانستان سفر کرده اند که این کشور با «بحران انسانی مزمن و آشفتگی عمیق ناشی شده از آخرین فرمان منع کار زنان افغان برای سازمان ملل متحد و سازمان های غیردولتی که در ادامه مجموعه احکام تبعیض آمیز ممنوعیت تحصیل دختران از تحصیلات متوسطه و عالی صادر گردید» دست و پنجه نرم میکند.
آنان افزوده اند که در جریان سفر شان به افغانستان با نمایندگانی از مقام های طالبان، جامعه مدنی ، گروه های زنان، کار آفرینان، رهبران مذهبی، معلمان، روزنامه نگاران، قربانیان نقض حقوق بشر، نهادهای سازمان ملل متحد و جامعه دیپلماتیک دیدار کرده اند.
