آموزگارانی در ننگرهار همه روزه با استفاده از لاستیک‌های تایر موتر از رودخانه‌ی که ۴۶ متر عرض دارد می‌گذرند تا برای تدریس به دانش آموزان به مکتب بیله بروند.
برای گذشتن از این رودخانه نه پلی وجود دارد و نه قایقی.۱۵ آموزگار سال‌هاست همه روزه این چنین از رودخانه عبور می‌کنند.
دره خان خاکسارکه در این مکتب آموزگار است به رویترز گفته است «اولا مشکل راه برای عبور است. باید یک پل ساخته شود و یا قایق گرفته شود تا راه عبور ساخته شود. همچنان، مشکل بزرگ معارف ما این است که ما ساختمان نداریم.»
مکتب بیله که در سال ۲۰۰۴ ساخته شده است، ۱۰۴۰ دانش‌آموز دارد. در این مکتب دختران دانش آموز تا صنف ششم نیز درس می‌خوانند.
این مکتب سه صنف دارد و بیشتر دانش آموزان در فضای باز و روز زمین درس می‌خوانند.
آموزگاران در این مکتب ماهانه ۶۰۰۰ تا ۸۰۰۰ هزار افغانی تنخواه دارند.
نور رحمان نیز آموزگار است. .وی می‌گوید«همانطور که می بینید، دانش آموزان ما زیر آسمان درس می خوانند. گاهی باران می‌بارد و دانش‌آموزان را در دو یا سه صنف جمع می‌کنیم، فضای سربسته‌ای وجود ندارد. سه، چهار معلم مان از آنجایی که دفتر مناسبی ندارند بیرون می نشینند، وقتی موتری از این کنار می گذرد، تمرکز دانش آموزان به درس از بین می‌رود. می بینید که ساختمان مکتب آسیب دیده و تمام شیشه ها شکسته است».
هرچند در بیست سال گذشته میلیون‌ها دالر برای بازسازی مکتب‌ها هزینه شده است اما تاکنون شمار زیادی از مکتب‌ها در ولایت‌ها صنف درسی ندارند.
