مود پتی، نماینده پارلمان فرانسه، با انتقاد از سیاست‌های طالبان، گفته است که طالبان زنان و دختران را هر روز به «انزوا» می‌برند تا زمانی که «کاملاً» ناپدید شوند.
او در نوشته‌ای اکس گفته است: «چگونه چنین چیزی هنوز در دنیای قرن بیست‌ویکم ممکن است؟»
در سه سال پسین، طالبان محدودیت‌های سنگینی بر زنان و دختران وضع کرده‌اند. دختران از رفتن به مکتب‌های بالاتر از صنف ششم منع شده‌اند و دانشگاه‌ها نیز به روی آنان بسته شده است.
بر اساس قانون امر به معروف طالبان که از سوی رهبر طالبان تأیید شده است، زنان حق گشت‌وگذار در اماکن عمومی را ندارند، صدای زنان «عورت» خوانده شده و باید در انظار عمومی خاموش بمانند.
به تازگی، رهبر طالبان طی فرمانی دستور داده است که کلکین‌های خانه‌ها نباید به خانه‌های همسایه باز شوند تا زنان و دختران قابل رؤیت نباشند.
نهادهای حقوق بشری و کارشناسان، از جمله ریچارد بنت، گزارشگر ویژه ملل متحد برای افغانستان، بارها از سیاست‌های «سرکوب‌گرانه و زن‌ستیزانه» طالبان انتقاد کرده‌اند.
به گفته آنان، این سیاست‌ها نوعی آپارتاید جنسیتی است که به حذف نظام‌مند زنان و دختران از عرصه‌های اجتماعی و عمومی منجر می‌شود.
