صنعت قالین دست‌بافت در افغانستانِ زیر اداره طالبان با رکود روبه‌رو شده است.
شماری از بازرگانان و کسبه کارانِ قالین می‌گویند که در نتیجه بی‌توجهی طالبان بازار فروش و صادرات قالین‌های وطنی با رکود روبه‌رو شده است.
این بازارگانان به آمو می‌گویند که قالین‌های دست‌بافت افغانستان بنابر نبود بازار مناسب با بهای ناچیز ابتدا به پاکستان و از آن‌جا به‌نام پاکستان به بازارهای جهانی صادر می‌شوند.
نقش و نگاره‌های این محصول بومی افغانستان، زبان‌زدِ عام خاص در منطقه و جهان است.
قالینِ دست‌بافت، یکی از محصولات ارزشمند صنعتی کشور شناخته می‌شود که از سال‌های دور هم چون اقلام مهم صادراتی افغانستان در بازارهای منطقه و جهان بوده است.
حضرت شاه، یکی از قالین فروشان گفت: «قالین‌های وطنی از اثر بی‌توجهی با رکود روبه‌رو شده است. کسی توجه نکرده است و توجه هم نمی‌کند، بروید از تمامِ دوکانداران بپرسید که وضعیت قالین وطنی از چه قرار است. بلی صنعت قالین وطنی با رکود روبه‌رو است.»
شماری از بازارگانان از بی‌توجهی طالبان انتقاد می‌کنند و تاکید دارند که قالینِ افغانستان اکنون بازارهای گذشته‌اش را ندارد و اگر توجه جدی صورت نگیرد، این صنعت بومی با سقوط روبه‌رو خواهد شد.
گل آغا، قالین فروش، به آمو گفت: «نه فروش داریم و نه بازار. هیچ جای قالین افغانستان نمی‌رود که ما صادر کنیم.اگر دروازه‌های صادرات قالین به روی بازارهای جهان باز شود، وضعیت صادرات ما بهتر و خوب‌تر می‌شود.»
بریالی، قالین فروش، می‌گوید: «اگر بتوانیم قالین‌های دست ساخت افغانستان را به بیرون صادر کنیم، بازارها رونق می‌گیرند و وضعیت مردم هم بهتر می‌شود.»
طالبان اما گفته‌اند که در شش ماه نخست سال روان خورشیدی به ارزش ۹ میلیون دالر قالین دست بافت افغانستان را به بازارهای جهان صادر کرده‌اند.
این نگرانی‌ها در حالی مطرح می‌شوند که اتحادیه قالین‌بافان افغانستان به آمو می‌گوید، ۸۰ درصد قالین تولید شده‌ای افغانستان به دلیل بی‌توجهی طالبان و نبود امکانات بسنده به بهای ناچیز به پاکستان صادر می‌شوند و از آن‌جا به نام پاکستان به بازارهای جهان می‌روند.
