همزمان با محرومیت دختران بالاتر از صنف ششم برای رفتن به مکتب، برخی از دختران رو به مدرسه آورده‌اند. اما این دختران می‌گویند که مدرسه‌ها نمی‌توانند جاگزین مکتب شوند.
امروز (چهارشنبه، ۱ حمل) نخستین روز سال است زرغونه احمدزی بند‌های کفش‌هایش را می‌بندد تا به مدرسه برود. می‌گوید، در دو سال گذشته در خانه بود، اما امسال ناگزیر شد تا به مدرسه برود. احمدزی به این باور است که مدرسه ها نمی توانند جاگزین مکتب باشند.
این بازمانده از مکتب می‌گوید: «سه سال میشود که مکتب نرفتم، افسرده و غمگین بودم، امسال تصمیم گرفتم که به مدرسه ی دینی بروم، اما هیچگاه مدرسه ی دینی نمیتواند جای مکتب را بگیرد.»
این دانش آموز همچنان از جامعه جهانی می‌خواهد که برای بازگشایی مکتب های دخترانه در کشور گامی بردارد.
این دانش آموز می‌افزاید: «از سازمان ملل میخواهم که در مورد دختران افغان یک تصمیم بگیرند، چون اکثر شان افسرده شده و به مشکلات روحی و روانی مبتلا شدند، اگر دروازه های مکتب باز نشود وضعیت از این بدتر میشود، زنان افغانستان از بین می‌روند.»
از سویی هم دخترانی که از مکتب باز مانده اند خواهان بازگشایی بی درنک مکتب‌های شان هستند.
دنیا رها، یکی دیگری این بازماندگان از مکتب گفته است: «وقتی‌که طالبان آمدند من صنف هفتم مکتب بودم از او روز تا حال من مکتب نرفتم، برایم خیلی نگران است.»
در تازه ترین گزارش دبیر کل ملل از افزایش شمار مدرسه ها در افغانستان گفته شده است، در این گزارش شمار مدرسه ها در افغانستان بیش از هفت هزار گفته شده است.
از این میان ملل متحد گفته است که تنها در سه ماه گذشته، طالبان هفت مدرسه برای دختران ایجاد کرده اند که به این ترتیب شمار مدرسه‌ها برای پسران به شش هزار و ۸۳۶ و برای دختران به ۳۸۰ رسیده است.
