ملل متحد به طالبان هشدار داده است که بدون رفع محدودیت‌ها از برابر زنان، خطر رفتن افغانستان به سوی فقر و انزوای بیش‌تر وجود دارد.
این سازمان خواهان پایان‌بخشیدن این محدودیت‌ها شده است.
همزمان با این، جنبش‌های اعتراضی زنان در داخل و بیرون از افغانستان خواهان عدم تعامل جامعه جهانی با طالبان و وضع تحریم‌های بیش‌تر بر آنان شده‌اند.
جبهه مقاومت ملی، جبهه آزادی و شورای مقاومت هم از طالبان هم‌چون یک گروه زن‌ستیز یاد کرده‌اند.
در این میان، حامد کرزی از طالبان خواسته است که درب مکتب‌ها و دانشگاه‌ها را به روی زنان باز کنند. عبدالله عبدالله هم گفته است که آرزوی بهره‌مندی زنان از حقوق‌شان را دارد.
نمونه‌ای از وضعیت زنان افغانستان در هشتم مارچ (روز جهانی هبستگی زنان)
یک زن از روزگار سخت خود در سایه حاکمیت طالبان می‌گوید و گریه می‌کند.
او در حالی‌که می‌گریست، درباره مشکلاتش به آمو چنین گفت: «ما خواهان عدالت و نجات از وضعیت کنونی هستیم. ما می‌خواهیم طالبان و حکومت خودخوانده شان نابود شود. ما می‌خواهیم این گروه به دلیل آپارتاید جنسیتی، رهبران شان به دادگاه کشانیده شوند. حق، عدالت، آزادی».
شماری از زنان، با پاره‌کردن عکس رهبر طالبان (ملا هبت‌الله)، به گرامی‌داشت از هشتم مارچ می‌روند؛ کنار عکس منیژه صدیقی (زن معترض که پنج ماه می‌شود در زندان طالبان است).
آنان می‌گویند که طالبان با سیاست‌های سرکوب‌گرایانه، زنان را از زندگی عمومی حذف کرده‌اند.
نیلاب امرخیل عضو جنبش صدای زنان افغانستان، در این‌باره می‌گوید: «زنان با تهدیدات بسیار و محدودیت‌ها روبه‌رو شده‌اند. زنان افغانستان از حق کار، آموزش و حضور در فضای عمومی محروم شده اند».
به مناسبت هشتم مارچ، هیئت معاونت سازمان ملل‌متحد در افغانستان (یوناما) نیز خواهان پایان‌بخشیدن این محدودیت‌ها از برابر زنان و دختران افغانستان از سوی طالبان شده است. یوناما در خبرنامه‌ای هشدار داده است که بدون رفع سیاست‌های محدود.کننده از برابر زنان، خطر رفتن افغانستان به سوی فقر و انزوای بیش‌تر وجود دارد.
رزا اوتنبایوا نماینده ویژه دبیرکل ملل متحد در افغانستان و رئیس یوناما، در خبرنامه گفته است که «یک سرمایه گذاری منفی فاجعه‌‌بار و عمدی که آسیب شدید بر زنان و دختران وارد می‌کند، و تنها باعث ایجاد مانع برای صلح و رفاه می‌شود».
ریچارد بنت گزارش‌گر ویژه حقوق بشر ملل متحد هم خواستار آزادی فوری و بدون قیدوشرط مدافعان حقوق زن از زندان‌های طالبان شده است. او گفته که خواستار مشارکت معنادار زنان در زندگی عمومی است.
آقای بنت افزوده است: «من از طالبان درخواست می‌کنم که به تمام حقوق انسانی زنان و دختران در افغانستان، از جمله حق آموزش، حق کار، حق آزادی، حق گشت‌وگذار و حق آزادی بیان و حقوق فرهنگی آنان احترام بگذارند.
من خواستار مشارکت معنادار و برابر زنان و دختران افغانستان در تمام عرصه‌های زندگی عمومی هستم».
کانی ویگناراجا مدیر دفتر منطقه‌ای آسیا و اقیانوسیه برنامه توسعه‌ای ملل متحد نیز گفته است که بزرگترین چالش در این کشور، ادامه ممنوعیت دختران از حق آموزش است.
شماری از زنان افغانستان در یک گردهمایی در اسلام‌آباد، می‌گویند که هرگونه تعامل و به‌رسمیت‌شناختن طالبان، خط سرخ آنان است و جامعه جهانی باید با توجه به شرایط غم‌انگیز زنان افغانستان، طالبان را زیر تحریم‌های بیش‌تری قرار دهد.
در بلخ، تخار و کابل هم اعضای جنبش شنبه‌های ارغوانی، امروز در برابر سیاست‌های طالبان در برابر زنان دست به اعتراض زده بودند. آنان خواستار انزوای بیش‌تر طالبان و به‌رسمیت‌شناختن «آپارتاید جنستی» هم‌چون جنایت در برابر بشریت شدند.
معصومه محمدی که از جمله این معترضان است، به آمو می‌گوید: «زنان را به دلیل جنسیت شان از تمامی حقوق آزادی‌های انسانی و اسلامی شان محروم و در چهاردیواری‌های خانه‌های شان زندانی کرده اند».
حامد کرزی رییس جمهور پیسین، در روز جهانی زن بر مشارکت معنادار زنان در افغانستان تاکید کرده و از طالبان خواسته که درب مکتب و دانشگاه را به روی دختران باز کنند.
عبدالله عبدالله رئیس شورای عالی مصالحه ملی در حکومت پیشین هم آرزو کرده که زنان افغانستان به حقوق شان دست یابند.
جبهه مقاومت ملی، جبهه آزادی و شورای مقاومت هم در بیانیه‌های جداگانه، طالبان را گروه زن‌ستیز خوانده‌اند و خواستار عدم تعامل با آنان شده‌اند.
