شماری از مهاجران در ایران و پاکستان از بی‌سرنوشتی‌شان شکایت دارند

برخی از مهاجران افغانستان در ایران، از طولانی‌شدن فرایند رسیدگی به پرونده‌های مهاجرتی‌شان از سوی کشور‌های مهاجرپذیر، انتقاد می‌کنند. این مهاجران می‌گویند که در ایران امنیت کاملی ندارند و از سوی پولیس آزار و اذیت می‌شوند. آنها می‌گویند که از حق کار و آموزش در این کشور محروم هستند.

از طرفی‌هم برخی مهاجران در پاکستان می‌گویند که با مشکلاتِ مشابهی دست‌وپنجه نرم می‌کنند. آنها از ملل متحد و دیگر کشور‌های مهاجرپذیر می‌خواهند که رسیدگی به پرونده‌های مهاجرتی آنان را سرعت ببخشند.

پس از رفتن هزاران شهروند افغانستان به ایران و پاکستان از بهر اسکام مجدد به کشورهای اروپایی و امریکایی، اکنون این مهاجران از طولانی‌شدن فرایند رسیدگی به پرونده‌های‌شان شکایت دارند. برخی از این مهاجران می‌گویند که نزدیک به دو سال می‌شود که با بی‌سرنوشتی در ایران به سر می‌برند.

جاوید هاشمی از نظامیان پیشین کشور می‌گوید: «نسبت به تهدیدهای شدیدِ امنیتی که در کشور داشتم، ناگزیر شدم به ایران بیایم. فعلاً در کشور ایران هستم و از لحاظ اقتصادی، آموزشی و تحصیل، در شرایط ناگوارِ قرار دارم. از کشورهایی که دست‌ یاری برای اسکان مجدد می‌دهند و مهاجرپذیر هستند می‌خواهم که به مشکل ما رسیدگی کنند».

نیلاب عمرخیل از خبرنگارانی است که به ایران رفته است؛ او می‌گوید: «همه‌ی ما مهاجر و فراری از دست طالبان هستیم. حمایت دولت پیشین افغانستان را هم نداریم و نمی‌توانیم به آسانی تمدید ویزه و اسناد اقامتی خود را انجام بدهیم. این یک فاجعه‌ی بسیار بزرگ برای ما است. نه می‌توانیم در ایران بمانیم و نه می‌توانیم به افغانستان برگردیم».

جنبش صدای زنان افغانستان در ایران، در یک گردهمایی از بهر اوضاع نابسامان مهاجران افغانستان در این کشور، از جهان می‌خواهد که صدای آنان را بشنوند.

بی‌بی ماه احمدی که در افغانستان وکیل مدافع بوده است، با آمدن طالبان ناگزیر شده به ایران مهاجرت کند. او می‌گوید که شب‌ها و روزهایش را در ایران به سختی سپری می‌کند.

او می‌گوید: «محدودیت‌های متعددی ما را تهدید می‌کند. از عرصه‌ی تحصیل و کار محروم هستیم. انتظار داریم که کشورهای مهاجرپذیر، گام‌های فوری در قسمت انتقال ما انجام بدهند. متاسفانه در امنیت خوبی در ایران قرار نداریم».

هم‌چنان خورشید براتی یکی  از فعالان جامعه مدنی به آمو می‌گوید: «در این‌جا امنیت نداریم. هر لحظه ممکن است اخراج شویم. من از کشورهای جهان تقاضا می‌کنم که صدای ما را بشنوند و به بی‌سرنوشتی ما توجه کنند؛ تا بتوانیم در فضای آرامش و امنیت زندگی کنیم».

هم‌زمان با این، شماری از مهاجران افغانستان در پاکستان نیز در یک گردهمایی اعتراض‌آمیز، از کشورهای مهاجرپذیر می‌خواهند که به پرونده‌های آنان رسیدگی فوری صورت بگیرد.

مهاجرانِ افغانستان در ایران و پاکستان در حالی از کُند‌بودن فرایند رسیدگی به پرونده‌های‌شان انتقاد می‌کنند که همواره با برخوردهای نامناسب پولیس این دو کشور مواجه بوده‌اند.

آنان می‌گویند که در وضعیت دشواری در ایران و پاکستان به‌ سر می‌برند.