کارشناسان ملل‌متحد هشدار می‌دهند که شهروندان افغانستان که مجبور به ترک پاکستان شده‌اند، پس از بازگشت با خطر جدی نقض حقوق بشر روبه‌رو هستند. این کارشناسان می‌گویند که زنان و دختران، قربانیان قاچاق، اقلیت‌ها، مقام‌های دولت پیشین و برخی دیگر از مهاجران، بیشتر تحت ثاثیر این اخراج قرار می‌گیرند.
به گفته‌ی کارشناسان ملل‌متحد، زنان و دخترانی که به افغانستان اخراج می‌شوند، در معرض خطر ازدواج اجباری، قاچاق انسان و محرومیت از حق آموزش، حق کار و آزادی رفتوآمد قرار دارند.
روند اخراج مهاجران افغانستان از پاکستان، بیش از یک‌ماه می‌شود که ادامه دارد.
کارشناسان ملل‌متحد در خبرنامه‌‌ای هشدار می‌دهند که مهاجران پس از بازگشت از پاکستان به افغانستان، در معرض خطر جدی نقض حقوق‌بشر قرار می‌گیرند؛ به ویژه زنان و دختران، اقلیت‌ها و مقام‌های دولت پیشین.
کارشناسان این سازمان می‌گویند که خطرهای جبران‌ناپذیری در انتظار مهاجران، به‌ویژه دختران و زنان خواهد بود. آن‌ها با خطرهایی مانند ازدواج اجباری، محرومیت از کار، ممنوعیت آموزش، نبودِ آزادی رفتوآمد و هم‌چنان قاچاق انسان مواجه هستند.
کارشناسان ملل‌متحد می‌گویند: «خواستار محافظت از مهاجران افغانستان هستیم. پاکستان نباید میان پناهندگان و مهاجران و خطرهای هراس‌افگنی، پیوندهای غیرمستندی ایجاد کند».
از طرفی دیگر، مهاجران می‌گویند که با برگشت به افغانستان، با چالش‌های فراوانی روبه‌رو هستند.
در این میان، برنامه‌ی جهانی خوراک می‌گوید با وجود بیش از شش‌میلیون آواره‌ی داخلی در افغانستان، مهاجرانی که از پاکستان به کشورشان بر می‌گردند با آینده‌ی مبهمی روبه‌رو هستند.
به گفته‌ی این نهاد، برگشت‌کنندگان جایی برای رفتن ندارند. برنامه‌ی جهانی خوراک برای پشتیبانی از مهاجران، درخواست کمک‌مالی فوری داده است.
بربنیاد آخرین آمار ملل‌متحد، بیش از ۴۰۰هزار مهاجر از نیمه‌های دسمبر سال روان به این‌سو، به افغانستان آمده‌اند. هرچند این روند در اوایل نومبر شدت زیادی داشته است؛ اما آمار‌های امروز طالبان نشان می‌دهد که در یک‌شبانه‌روز گذشته، تنها ۵۷۲ تن از گذرگاه تورخم وارد افغانستان شده‌اند. آماری که پایین‌ترین سطح برگشت‌کنندگان در یک ماه پسین را نشان می‌دهد.
پاکستان در ماه اکتوبر اعلام کرد که یک میلیون و هفت‌صد هزار مهاجرِ «بدون‌مدرک» افغانستان، در دستور اخراج اجباری قرار دارند. اقدامی که به گفته‌ی نهادهای مستقل جهانی، بحران‌بشری در افغانستان را تقویت کرد و نیازمندی به کمک‌های بشردوستانه را افزایش داد.
