برخی از جوانان در جوزجان که سرگرم دست‌فروشی هستند، از نبودِ بازار و افزایش فقر شکایت دارند. در میان این جوانانِ دست‌فروش، کسانی هم هستند که می‌گویند از دانشگاه فارغ شده‌اند؛ اما در نبود فرصت کاری در نهادهای دولتی، به دست‌فروشی رو آورده‌اند.
این جوانان می‌گویند که در نبود زمینه‌های کاری، بسیاری از هم‌نسلان آنان، از بهر تامین نیاز‌های خانواده‌های‌‌شان، ناگزیر به ترک کشور شده‌اند.
قدرت‌الله در گوشه‌‌ای از شهر شبرغان، کفش‌های دست‌دوم را می‌فروشد. او می‌گوید که در رشته روان‌شناسی مدرک لیسانس دارد؛ اما به دلیل نبود فرصت کاری، ناگزیر شده است که از بهر تامین هزینه‌ی خانواده‌ی ۱۶نفری‌اش، به این کار روی بیاورد.
قدرت الله باشنده‌ی جوزجان می‌گوید: «در فصل زمستان، بوت‌های لیلامی را به فروش می‌رسانم و در فصل گرما، آب سرد می فروشم».
مهم‌ترین خواست جوانان جوزجانی، فراهم‌شدن زمینه‌های کاری است.
نعمت الله باشنده جوزجان می‌گوید: «خواست ما این است که دولت برای ما کار پیدا کند تا ما از روی جاده‌ها به داخل دفترها کار کنیم».
عبدالباقر باشنده‌ی جوزجان می‌گوید: «ما این کارهای شاقه را از روی مجبوری انجام می‌دهیم و خواست ما این است که برای ما زمینه‌های بهتر کاری فراهم شود».
نگرانی‌ها از نبودِ کار و افزایش فقر در کشور، در حالی بالا گرفته‌اند که به تازگی گزارش فدراسیون جهانی «صلیب سرخ»، نشان داده است که بحران اقتصادی افغانستان گسترده است و بیش از نیمی از جمعیت افغانستان، این بحران را تجربه می‌کنند.
در گزارش این نهاد آمده است که ۸۵درصد از جمعیت افغانستان، زیر خط فقر قرار دارند.
