در سایه محدودیت‌های شورای امنیت ملل متحد بر سفر برخی مقامهای طالبان، اما شماری از آنان سفرهایی داشته‌اند.
یافتههای آمو نشان میدهد که امیرخان متقی، سرپرست وزارت خارجه طالبان، در میان آن‌شمار از مقامهای طالبان است که در فهرست‌ِ سیاهِ شورای امنیت ملل متحد قرار دارد که بیش‌ترین سفر را داشته است.
آقای متقی، دست‌کم در دوماه پسین سه سفرِ خارجی به کشورهای روسیه، چین و ترکیه داشته است.
پیش از این نیز، دیگر مقامهای طالبان، به‌شمول عبدالغنی‌برادر، یعقوب مجاهد و عبدالطیف منصور، با وجود محدودیت‌های شورای امنیت ملل متحد، سفرهایی داشته‌اند.
بر بنیادِ یافتههای آمو، امیر خان متقی در میان آن‌شمار از مقامهای طالبان است که در فهرست‌سیاه و تحریم‌های شورای امنیت ملل متحد قرار دارد که بیش‌ترین سفر را داشته است.
آقای متقی، دست‌کم در دوماه پسین سه سفر به کشورهای روسیه، چین و ترکیه داشته است.
سفرهای وزیر خارجه طالبان، از ماه سپتمبر تا اکتوبر
۲۵ سپتمبر ۲۰۲۳ – سفر به روسیه، نشست «فرمت مسکو»
۳ اکتوبر ۲۰۲۳- سفر به چین، در سومین نشست «ترانس‌همالیا»
۲۹ اکتوبر ۲۰۲۳ – سفر به ترکیه
اما در سایه محدودیت‌های شورای امنیت‌ملل‌متحد بر سفر مقامهای طالبان، این سفرها با چه شرایطی صورت می‌گیرد؟
غلام فاروق علیم، آگاه حقوقی گفت: «کشورهایی که این‌ها(طالبان) را دعوت می‌کنند، یا این‌ها(طالبان) سفر می‌کنند، آن کشور به شورای امنیت ملل متحد درخواست میدهد تا ممنوعیت سفر در کوتاه‌مدت برداشته شود.
به‌همین اساس، طالبان اجازه سفر به خارج را پیدا می‌کنند. در سفرهای طالبان، مانند سفر به روسیه و یا سفر آقای متقی به ترکیه، بر همین اساس بوده است».
به‌اضافه آقای متقی، با وجود محدودیت‌ها، عبدالغنی برادر معاون سیاسی رییس وزیران طالبان، در یک‌سال پسین دو سفر به‌کشورهای امارات متحد عربی و ترکیه، ملا یعقوب مجاهد، سرپرست وزارت دفاع طالبان، یک‌سفر به امارات متحد عربی، عبدالطیف منصور، سرپرست وزارت انرژی و آب اداره طالبان، یک سفر به ازبیکستان داشته‌اند.
مقامهای طالبان اما؛ این رفت‌‌وآمدها را نشانه‌ای از تمایل تعامل کشورها با طالبان تلقی کرده‌اند. برخی از فعالان حقوق«زن» تاکید دارند که کشورها در تعامل با طالبان، نباید وضعیت زنان و دختران افغانستان را در حاکمیت طالبان فراموش کنند.
بی‌نظیر محمدی – فعال حقوق زن گفت: «در دو سال حاکمیت گروه طالبان، زنان و دختران در بی‌سرنوشتی به‌سر می‌برند. آنها از حقوق طبیعی و انسانی‌شان محروم هستند. زمانی که خواهان دادخواهی و رساندنِ صدای‌شان به جهانیان می‌شوند؛ از سوی طالبان بازداشت و شکنجه می‌گردند. متاسفانه جهان هم هیچ توجهی به حقوق زنان افغانستان ندارد».
پیش از این، یک منبع از دیپلمات‌های دولت پیشین به آمو گفته بود، جهان در یک تصمیم که «به‌زیان مردم افغانستان» بود، به سوی یک «تعامل تعریف ناشده» با طالبان حرکت کرد.
در سوی دیگر، تام‌ویست، فرستاده ویژه ایالات متحده برای افغانستان، در نشستی در ماه سپتامبر سال روان، از یک‌دستیِ جهان در راستای اعمال محدودیت‌ها بر طالبان امیدواری کرد و گفت سرپرست وزارت خارجه طالبان در یک‌سال پسین فقط دو سفر داشته است.
