نفس گل جامی در دوران نخست حاکمیت طالبان، با خامک‌دوزی نخستین بار تجارت را آغاز کرد و حالا پس از تسلط دوباره طالبان در افغانستان و ممنوعیت‌های دوباره طالبان برای زنان در بخش تولید قالین، موادغذایی، خامک دوزی و خیاطی در حوزه‌ی غرب زمینه‌ی کار را برای زنان و دختران فراهم می‌کند.
خانم جامی در تلاش برای گسترش فعالیت اقتصادی‌اش است و میگوید پس از مسدود شدن مکتب‌ها و دانشگاه‌ها با ایجاد یک کارگاه خیاطی برای یک‌هزار و ۱۰۰ خانم به‌صورت مستقیم و غیرمستقیم کارآفرینی خواهد کرد.
او در این باره گفت: «پس از ایجاد محدودیت‌های جدید از سوی طالبان شماری از زنان و دختران برای فرار از وضعیت بد روحی پس از بسته شدن مکتب‌ها و ممنوعیت‌ها برای زنان به خیاطی و ترشی‌سازی روی آورده‌اند.»
فریحه دانش‌آموز صنف یازدهم مکتب بود و همچون دختران زیادی پس از بسته شدن مکتب به دلیل بیکاری و وضعیت بد روحی برای کار به کارگاه‌ها روی آورده است.
او میگوید: « تقریبا پنج ماه می‌شود که اینجا کار می‌کنم، قبلن ترشی درست می‌کردیم و حالا خیاطی کار می‌کنیم تقریبا شاگردها ۱۰۰ نفر هستند. من قبلن درس می‌خواندم، صنف یازدهم مکتب بودم و حالا که می‌توانم خیاطی کنم، خوشحالم.»
او ادامه داد: «البته اگر درس می‌خواندیم که بهتر بود، اما حالا چون مکتب‌ها به روی ما قطع شده خوشحالم که کار می‌کنم و درآمد دارم.»
سمیه اکبری یکی از زنان خامک دوز است و میگوید: «قبلن ترشی تیار می‌کردیم و حالا خیاطی قرار شده و خیاطی می‌کنیم. صدنفر اینجا ۱۰۰ نفر اینجا کار می‌کنیم.»
نفس گل جامی که برای اشتغال زنان و دختران در هرات ۵۰ هزار دالر سرمایه‌گذاری کرده می‌افزاید: «در شرایطی که بازار کار به دست مردان است من تلاش کردم، برای زنان زمینه‌ی کاری فراهم کنم و امیدوارم شرایط امروز پایان یابد.»
این درحالی است که پس از ممنوعیت رفتن دختران و زنان به مکتب، دانشگاه و موسسات از سوی طالبان اکنون کارگاه‌های قالین بافی، ترشی سازی، خامک دوزی، خیاطی و دیگر صنایع دستی شاهد حضور بیشتر زنان برای کار هستند.
در گذشته ۱۵۰۰ خانم تجارت پیشه در هرات فعالیت می‌کردند، اما اکنون براساس آمار اتاق‌های تجارت زنان در حوزه‌ی غرب بیشتر از ۴۵۰ زن به صورت رسمی فعالیت تجاری دارند.
