رامز اکبروف معاون نماینده ویژه ملل متحد برای افغانستان می‌گوید که افغانستان در لبه پرتگاه قرار داد و ادامه کمک های بشردوستانه برای افغانستان باید اولویت فوری جامعه جهانی برای افغانستان باشد. او می گوید که در سال روان میلادی، ۴ میلیارد و ۶۲۰ میلیون دالر نیاز است تا به ۲۳ میلیون و ۷۰۰ هزار تن در افغانستان کمک شود، و از گرسنگی، بیماری ها و مرگ جلوگیری شود.
به گفته اکبروف، در حالی که مقام‌های طالبان مجموعه ای از تصمیم هایی را گرفته اند که تأثیر منفی بر توانایی همکاران بشردوستانه برای پاسخگویی همه جانبه داشته است، اکنون زمان آن نیست که از مردم افغانستان رو گردانده شود زیرا «آنها به همبستگی همه نیاز دارند.»
اکبروف گفته است که جامعه بشردوستانه و همه جامعه بین المللی باید هر کاری که می توانند برای ادامه این مسیر انجام دهند، به شمول آزاد کردن بودجه ای که قبلاً برای افغانستان تخصیص داده شده است و بازنداشتن کمک هایی که در آینده فراهم می شوند.
وی به ادامه کمک های جهانی به افغانستان تاکید می ورزد و می گوید که باید از قحطی، شیوع امراض و مرگ و میر بالا در این کشور جلوگیری شود.
معاون نماینده ویژه ملل متحد برای افغانستان می گوید که در صورت فراهم نشدن فضای مناسب برای فعالیت های بشردوستانه نیازها در افغانستان بدتر خواهند شد و کمک کنندگان باید به زودی اقدام کنند.
وی گفت کمک کننده گان نهادهای مددرسان را همکاری کنند تا بزرگترین فعالیت در جهان در پاسخ به نیازهای بشردوستانه را انجام دهند.
این در حالی است که یک مقام ارشد ملل متحد گفته است اگر ملل متحد نتواند طالبان را متقاعد کند که زنان در افغانستان برای این سازمان کار کنند این نهاد آماده است تصمیم «دلخراشی» را در ماه آینده میلادی (ماه ثور هجری خورشیدی) برای خروج از این کشور روی دست خواهد گرفت.
اخیم استینر، مدیر برنامه توسعه ملل متحد، روز سه شنبه به اسوشیتد پرس گفت که مقام‌های سازمان ملل متحد در حال مذاکره با مقام‌های طالبان هستند به این امید آنان در فرمانی که بر بنیاد آن زنان در افغانستان از کار در این سازمان منع شده اند، استثناهایی قائل شوند.
او گفت که طالبان به زنان در افغانستان اجازه داده اند تا در برخی کارها شرکت کنند و سازمان ملل که روز سه شنبه پخش شد نشان می‌دهد از این که اقتصاد افغانستان با بحران رو به رو است، این کشور به شدت به زنان بیشتری نیاز دارد.
این مقام سازمان ملل افزود: «من فکر می‌کنم راهی جز دل‌شکستگی وجود ندارد. منظورم این است که اگر بخواهم تصور کنم که خانواده سازمان ملل امروز در افغانستان نیستند، این تصاویر میلیون‌ها دختر جوان، پسر جوان، پدر، مادر را دارم که اساساً غذای کافی نخواهند داشت.»
بر بنیاد گزارش‌ها، خوشبینانه ترین حالت این است که طالبان به زنان اجازه دهند در شرایط ویژه یی در بخش صحت، آموزش و برخی از شغل‌های کوچک کار کنند.
آقای استینر افزود: «از یک جهت، مقام‌های کنونی (طالبان) به سازمان ملل متحد این امکان را داده‌اند تا مجموعه‌ای از فعالیت‌های مهم بشردوستانه و همچنین کمک‌های اضطراری را اجرا کند. اما آنها همچنین به گونه مداوم در حال تغییر هستند و فرمان‌های تازه‌ای را صادر می‌کنند.»
طالبان پیش از این زنان را از تحصیل در دانشگاه ها منع کرده و مکتب‌های متوسطه برای دختران را بسته اند. این در حالی است که زنان اجازه کار در نهادهای غیرحکومتی در کشور را ندارند.
مدیر برنامه توسعه ملل متحد در این باره گفت: «ما به یک لحظه بسیار حساس نزدیک می‌شویم. بدیهی است که امید و انتظار ما این است که عقل سلیم حاکم شود.»
به گفته استیفن دوجاریک، سخنگوی سازمان ملل، ۳ هزار و ۳۰۰ شهروند افغانستان که در سازمان ملل استخدام شده اند، ۲ هزار و ۷۰۰ تن آنان مرد و ۶۰۰ تن دیگر زن هستند و این افراد از دوازدهم اپریل به این سو خانه نشین شده اند.
ملل متحد ۶۰۰ کارمند بین المللی در افغانستان دارد که ۲۰۰ تن آنان زنان هستند.
