پس از منع کار زنان در سازمان ملل متحد، روند توزیع کمک‌ها در بسیاری از نقاط افغانستان از جمله هرات متوقف شده است.
ممنوعیت کار زنان در موسسات و اخیرا ممنوعیت‌ها برای کارمندان زن در سازمان ملل متحد از سوی طالبان، باعث توقف روند کمک‌رسانی از سوی نهادهای این سازمان به میلیون‌ها خانواده شده است.
شماری از دست‌فروشان در شهر هرات می‌گویند که از چند ماه به این سو کمک‌های سازمان‌های خیریه به روی شان قطع شده است.
ماه‌گل که قبلن سه سال کارمند ریاست محافظت عامه در هرات بود و پس از تسلط طالبان بیکار شد، می‌گوید فقر از یک سو و بلند بودن بهای مواد خوراکه از سوی دیگر توان زندگی را از وی گرفته است.
او گفت: «من سه سال کارمند ریاست محافظت عامه بودم ولی حالی بیکار شدم و از مجبوری سر سرک دست‌فروشی می‌کنم. کمک‌ها قطع شده و از گشنگی مجبوریم سر سرک کار کنیم.»
آصفه زن دیگری است که در یکی از مکاتب خصوصی شهر هرات آموزگار بود.
او می‌گوید که پس از منع دختران از رفتن به مکتب و بسته شدن شماری از مکاتب خصوصی وظیفه‌اش را از دست داده و اکنون دست فروشی می‌کند.
او گفت: «من قبلن در یکی از مکاتب خصوصی معلم بودم. از دانشگاه تعلیم تربیه فارغ شدم، ۱۶ پاسم، شوهر من تکلیف گرده دارد و دو تا طفل دوقلو دارم. حالا بخاطر پیدا کردن خرج خانواده مجبورم دست‌فروشی کنم. به‌خاطر اقتصاد ضعیف کسی کارگر هم نمی‌گیرد.»
غلام‌سخی نیز ۲۶ سال کارمند دانشکده انجینری دانشگاه هرات بوده او می‌گوید فقر مجبوش کرده است روی سرک دست فروشی کند چون طالبان معاش تقاعد وی را پرداخت نمی‌کنند.
او گفت: «من ۲۶ سال در دانشگاه هرات کار کردم. سه و نیم سال می‌شود کسی به من معاش تقاعدی نداده و مجبور هستم، دست فروشی کنم.»
این درحالی است که طبق آمار ارائه شده از سوی برنامه جهانی غذا سازمان ملل متحد (WFP) افغانستان در حال حاضر با یک بحران بی سابقه روبرو است.
به گفته این سازمان در سال ۲۰۲۳ میلادی حدود ۲۸ میلیون تن در افغانستان شدیدا به کمک‌های بشردوستانه وابسته‌اند. از این میان ۲۰ میلیون تن در معرض گرسنگی شدید و ۶ میلیون دیگر یک قدم نزدیکتر به قحطی قرار خواهند داشت.
