مایک پومپئو، وزیر خارجه پیشین امریکا که روز پنجشنبه ۱۲ جنوری در انستیتیوت سیاست در دانشگاه شیکاگو صحبت می‌کرد گفت که او هرگز از رییس جمهور غنی نخواسته بود از قدرت کنار برود، اما با آقای غنی به«تنگ»آمده بود.
او گفت که محمد اشرف غنی همواره مخالف گفت‌وگوها با طالبان بود زیرا او خود را رییس جمهور منتخب می‌دانست، درحالی‌که به گفته آقای پومپئو، محمد اشرف غنی ریاست جمهوری را «دزدیده» بود.
به باور این دیپلومات پیشین امریکایی، امریکا در راه رسیدن به توافق صلح با طالبان بود، اما رسیدن به این توافق نیازمند حضور امریکا در افغانستان بود.
آقای پومپئو که در محفل رونمایی کتابش سخن می گفت، افزود: «ما از هر گروه در آن‌جا داشتیم. ما جبهه مقاومت را داشتیم، گروه‌های مدافع حقوق بشر و حقوق زنان را داشتیم. همه در گرد میز نشسته بودند. ما برای مذاکرات پنج تا ده ساله آماده بودیم. در روندها پس از جنگ‌های بززگ این دستاورد تاریخی خواهد بود، اگر توافق صلح در سه تا پنج سال به دست آید و ما امیدوار بودیم که ما سفر در این مسیر را آغاز کرده بودیم. اما این نیازمند نوعی از حضور امریکا در آن‌جا بود. رئیس جمهور غنی برای آن آماده نبود. نمی‌خواست اشتراک کند. و این بسیار مایه‌ی تأسف بود. به خاطری که در نهایت شما دیدید که چی رخ می‌دهد. برخلاف زلنسکی که تصمیم گرفت بماند، رئیس جمهور غنی به هواپیما بالا شد و به جایی رفت تا زندگی مصئون داشته باشد. درحالی که شمار زیادی از مردم در افغانستان رنج می‌برند».
آقای پومپئو گفت که خروج از افغانستان یک پایان بد برای ارتش امریکا بود و این باعث شده است که رقیبان امریکا به اندازه‌ای که باید از امریکا بترسند، نمی ترسند.
آقای پومپئو در بخشی دیگر از سخنانش گفت: «به عنوان رئیس سی آی ای، رئیس جمهور بر من فشار می‌آورد تا زودتر از (افغانستان) بیرون شویم. اما ما با آنان بسیار واضح می‌گفتیم که نمی‌توانیم این کار را انجام دهیم. پس ما از ۱۵ هزار نیروی امریکا، به ۲ هزار و ۵۰۰ تن در جریان چهار سال رسیدیم. اما وقتی من را میدید رئیس جمهور میگفت مایک تو به سرعت به پیش نمی‌روی و من برایش یادآوری می‌کردم که اگر ما دو هزار و ۵۰۰ سرباز را به یکبارگی بیرون کنیم، چیزهای بدی رخ خواهند داد و زمانی که رئیس جمهور بایدن این انتخاب را کرد، همان اتفاق بد افتاد. او تصیم گرفت و یک تاریخ را مشخص کرد و سربازان را بیرون کرد. و این پایان بدی بود. برای ارتش ما بد بود، برای امنیت ما بد بود. شما باید بدانید که دوستان ما آن‌گونه که پیش از این به ما اعتماد داشتند، دیگر ندارند».
او در ادامه تلویحاً گفت که خروج نیروهای امریکایی از افغانستان به ولادمیر پوتین جرأت داد تا به اوکراین حمله کند.
«رقیبان ما از ما زیاد نمی‌ترسند و من نمی‌توانم تایید کنم و مطمئن شوم که اقدامات ولادیمیر پوتین در اروپا بخشی از مشاهده‌های او در باره این که رئیس جمهور بایدن چطور خروج از افغانستان مدیریت کرد، بوده باشد».
در ماه سنبله ۱۳۹۷ زلمی خلیل‌زاد از سوی وزارت خارجه امریکا به‌حیث نماینده‌ی ویژه آن کشور در امور صلح افغانستان تعیین شد.
نخستین دور نشست نمایندگان ایالات متحده و طالبان در دوحه در ۲۰ میزان ۱۳۹۷ برگزار شد. در این نشست زلمی خلیل‌زاد به نمایندگی از امریکا و شیر محمدعباس استانکزی، رییس دفتر سیاسی طالبان در قطر و شماری از اعضای این دفتر شرکت داشتند. به دنبال آن گروه طالبان اعلام کرد که در این دور مذاکرات توافق شده است تا نشست‌های‌شان در آینده ادامه پیدا کند.
سرانجام نمایندگان امریکا و نمایندگان طالبان پس از حدود ۱۸ ماه مذاکره، توافق‌نامه صلح روز شنبه ۱۰ حوت در دوحه پایتخت قطر توسط زلمی خلیل‌زاد، نماینده‌ی ویژه‌ی امریکا برای صلح افغانستان و ملا عبدالغنی برادر، معاون طالبان امضا شد. در هنگام امضای این توافق‌نامه، مایک پمپئو، که در آن زمان وزیر خارجه ایالات متحده بود، نیز حضور داشت.
پس از آن تا فروپاشی نظام جمهوری هیچ سرباز امریکایی از سوی طالبان مورد هدف قرار نگرفت.
اما در مقابل، درگیری‌ها میان نیروهای دولتی و طالبان افزایش یافت تا آن‌که در پانزدهم اگست ۲۰۲۱ پس از محاصره کابل از سوی طالبان، محمد اشرف غنی و اعضای ارشد حکومت او به شمول معاونان مشاوران نزدیکش فرار کرند و طالبان بی هیچ درگیری وارد ارگ ریاست جمهوری شدند.
