برخی از دانش‌جویان دختر در کابل می‌گویند که طالبان پس از بسته کردن دانشگاه‌ها، دختران را از خوابگاهها بیرون کرده و دروازه‌ی خواب‌گاه‌های دولتی و خصوصی را به روی دانش‌جویان دختر بستند و اکنون این دانش‌جویان در وضعیت ناگوار به سر می‌برند.
شب را در مسجد سپری کردیم
زهرا، یکی از دانش‌جویان دانشگاه کابل که از ولایت بدخشان است و در خواب‌گاه این دانشگاه زندگی می‌کند، می‌گوید: «از زمان حاکمیت طالبان، تمامی خوابگاهها زیر بررسی آنان (طالبان) بود و ما دانش‌جویان تمامی محدودیت‌ها را قبول کردیم تا دروازه‌ی دانشگاه به روی ما باز باشد و بتوانیم درس‌های مان را ادامه دهیم که متأسفانه طالبان این امید را از ما گرفتتند.»
زهرا می‌افزاید: «روزی که خبر شدم دانشگاه بند شده، ترس داشتم. حالا که خوابگاهها بسته شده، چه کنیم؟ طالبان آمدند و به تمام دختران گفتند که خواب‌گاه را تخلیه کنید. شماری از دختران به خانه‌ی اقوام‌شان رفتند و برخی دیگر هم به اتاق‌های کرایی رفتند. بیش‌تر ما پول نداشتیم و شب را در مسجد سپری کردیم.»
دروازه‌ی خواب‌گاه‌های خصوصی به روی ما بسته شد
یکی از دانش‌جویان دختر دانشکده‌ی مهندسی در دانشگاه پولی‌تخنیک که نمی‌خواهد نامش در گزارش ذکر شود، به خبرنگار آمو می‌گوید: «خانه‌ی ما در یکی از قریه‌های دور دست ولایت غزنی است و من در یکی از خواب‌گاه‌های خصوصی در شهر کابل بودوباش داشتم. زمانی که خواب‌گاه دولتی بسته شد، من و دوستانم در این هوای سرد در خیابان مانديم و حتا کرایه‌ی موتر و برگشت به ولایت خود را نداشتیم.»
حالا تمام خواب‌گاه‌های دولتی و خصوصی به روی دختران دانش‌جو بسته شده و بسیاری از دانش‌جویان به ولایت‌ها خود برگشته‌اند و تعدادی هم به سبب بی‌پولی در کابل مانده‌اند.
با این حال، طالبان در ۶ جدی خواب‌گاه خصوصی به نام فانوس را نیز در منطقه‌ی دشت برچی شهر کابل بستند و ده‌ها دانش آموز را در این زمستان سرد بی‌سرنوشت ساختند.
طالبان پس از تصرف افغانستان به رغم خوش‌بینی‌هایی که نسبت به تغییر و روی‌کرد آنان به میان آمده بود، با وضع محدودیت‌ها نشان دادند که هیچ دگرگونی‌ای در روش و عمل آنان نسبت به زنان و ارزش‌های نوین به میان نیامده‌است. این گروه پس از فروپاشی نظام جمهوریت، در نخستین اقدام وزارت امور زنان را لغو و به جای آن وزارت امر به معروف و نهی از منکر را ایجاد کردند.
این در حالی است که در ۲۸ میزان ۱۴۰۱ بیش از ۵۰ دانش‌جوی دختر از خواب‌گاه دانشگاه کابل اخراج شدند و دلیل اخراج این دانش‌جویان، اعتراض در پیوند به حمله‌ی انتحاری بر آموزش‌گاه کاج بود که پیش از برگزاری راه‌پیمایی، این دانش‌جویان مسموم و پس از آن اخراج شدند.
