الهام نبی‌زاده، اول نمره‌ی عمومی آزمون کانکور سال ۱۴۰۱، خواهان بازگشایی دروازه‌ی دانشگاه‌ها به روی دانش‌جویان دختر شد.
الهام نبی‌زاده، دانش‌آموز لیسه‌ی هاتفی در هرات، در کانکور سال ۱۴۰۱ با به دست آوردن ۳۴۸.۶۶ نمره، مؤفق شد مقام نخست در بخش دختران را به دست آورد و به دانشکده‌ی طب دانشگاه هرات راه یابد.
او می‌گوید که تصمیم طالبان در مورد بستن دروازه‌ی مکتب‌ها به روی دختران، تمام آرزوی او و هم‌قطارانش را نقش بر آب کرده‌است.
نبی‌زاده که آرزوهای زیادی در سر دارد، درحالی که ناامیدی وجودش را فرا گرفته می‌گوید که سال‌ها رنج و زحمت را متحمل شده تا چنین نتیجه‌ای را کسب کند و در رشته‌ی مورد علاقه‌اش کامیاب شود؛ اما حالا دیگر اجازه‌ی ادامه‌ی تحصیل را ندارد.
این دختر ممتاز می‌افزاید: «واقعن نمی‌دانم که چه بگویم. چرا دروازه‌ی دانشگاه را به روی ما بستند؟ درحالی که اسلام حق تحصیل را برای ما داده است. فقط بگویند که چرا ما را نمی‌مانند که تحصیل کنیم؟ دلیل آن را بگویند که اگر مشکل از ما است، ما خود را با هر شرایطی که آنها بخواهند، عیار کنیم، فقط بگذارند که تحصیل کنیم.»
او با بیان اینکه دختران در همه کشورهای جهان، به ویژه در کشورهای اسلامی آموزش می‌بینند و تحصیل می‌کنند، گفت: «ما تنها کشور اسلامی هستیم که در آن به ما اجازه داده نمی‌شود تا درس بخوانیم، واقعن نمی‌فهمم ما به کجا هستیم و چه می‌خواهیم.»
ما به متخصصان زن نیاز داریم
فرشته یعقوبی، فعال حقوق زن در هرات می‌گوید که افغانستان تنها کشور اسلامی در جهان است که آموزش دختران در آن منع و این قشر از دست‌یابی به حقوق اساسی و اولیه‌ی شان محروم شده‌اند.
بانو یعقوبی در مورد پی‌آمدهای این تصمیم طالبان گفت: «وقتی که نیمی از پیکر جامعه حذف شود، پی‌آمدهای مختلف از جمله مشکلات اقتصادی، آموزشی، فرهنگی و اجتماعی را به همراه دارد و از سویی هم ما نمی‌توانیم نسل آموزش دیده‌ای به جامعه تقدیم کنیم. ما در هر جامعه‌ای به متخصصان زن در رشته‌های گوناگون نیاز داریم.»
وی تأکید کرد که هرچه زودتر باید حاکمان کنونی (طالبان) در این باره تجدید نظر کنند و خانم‌ها را از دست‌یابی به حقوق شان محروم نسازند تا افغانستان به توسعه و ترقی دست یابد.
طالبان نمی‌خواهد افغانستان رو به جلو حرکت کند
ناهید فرید، عضو پیشین مجلس نمایندگان نیز باورمند است که: «سیاست‌های گروه حاکم، دختران و زنان را به گم‌شده‌هایی در افغانستان مبدل کرده و این گروه مردم افغانستان را به گروگان گرفته‌است.»
به گفته‌ی بانو فرید، کسانی که (طالبان) دستِ نیمی از پیکر جامعه را از آموزش کوتاه می‌کنند، در حقیقت نمی‌خواهند که افغانستان پیش‌رفت کند.
وی می افزاید که نباید حقوق زنان و دختران افغانستان به ابزار چانه زنی برای طالبان با جهان مبدل شود؛ بلکه باید این قشر (زنان) به حقوق اساسی شان دست یابند.
هفته‌ی گذشته وزارت تحصیلات عالی طالبان، آموزش دختران در دانشگاه‌ها را ممنوع اعلام کرد؛ اقدامی که واکنش‌های داخلی و خارجی زیادی را به همراه داشت.
