برخی از زنان دانشآموخته در یک اقدام اعتراضی در کابل، اسناد تحصیلیشان را بهنمایش گذاشتند.
این زنان مدعی هستند با آنکه اسناد تحصیلی در دست دارند؛ اما فرصت کار از آنان گرفته شدهاست.
آنان میگویند که طالبان، زنان افغانستان را بهحاشیه راندهاند وحق فعالیتهای سیاسی، اجتماعی و مدنی را از آنان گرفتهاند.
ژولیا پارسی، یکی از زنان مُعترض و هماهنگ کنندهی این نمایشگاه به آمو گفت: «حکومت (اداره) طالبان زنان را بهطور کلی حذف کردهاند. با وجود آنکه همهای این زنان زحمت کشیدهاند، تحصیل کردهاند و در نظام پیشین فعالیت داشتند، اکنون طالبان آنان را از صحنه بیرون کردهاند. پس این اسناد چه دردی را دوا میکند.»
او با اشاره به اینکه زنان در سراسر دنیا حق آموزش، کار و فعالیت را دارند، افزود: «اما در افغانستان از زنان این حق گرفته شده، جامعهی جهانی باید بر طالبان فشارهای لازم را وارد کنند تا محدودیتها از پیشِ روی آنان برداشته شود.»
مهجو حبیبی، یکی دیگر از اشتراک کنندگان این برنامهی اعتراضی، هدف از برگزاری این نمایشگاه را دور کردن زنان از تمامی عرصهها دانسته و میافزاید: «ما سالها تلاش کردیم، تحصیل کردیم، به امید اینکه ثمرهی آن را بچشیم؛ اما طالبان این حق را از ما گرفت. حق فعالیت و کار را از ما گرفت. اکنون بهمشکلات روانی دچار هستیم و هر روز محدودیتها برما افزایش مییابد.»
او در ادامه تأکید کرد که درحال حاضر نفس کشیدن برای زنان افغانستان مشکل شدهاست و طالبان برای زنان هیچ ارزشی قایل نیستند.
حاضران در این برنامهی اعتراضی از زنان میخواهند تا در برابر ظلم و بیعدالتی طالبان خاموش نباشند و صدای شان را بهگوش جهانیان برسانند.
سمیرا عزیزی، یکی اشتراک کنندگان در این برنامه است. او در رشتهی حقوق و علوم سیاسی تحصیلات عالی دارد و میگوید: «من با دشواری زیادی توانستم به این جایگاه برسم. آرزوهای زیادی برای خدمت بهجامعه داشتم؛ اما طالبان همه آرزوهایم را بهباد دادند. اکنون حس میکنم که انسانی بیهوده هستم؛ چون حق ندارم کار کنم. نمیدانم به چه جرمی هر روز محدودیتها در برابر زنان افغانستان بیشتر میشود.»
این درحالی است که بیشتر از یکسال است که دروازهی مکتبها بر روی دختران بالاتر ازصنف ششم از سوی طالبان بسته است و بهدلیل محدودیتهای طالبان بر زنان و دختران در افغانستان، تا هنوز هیچ کشوری در جهان، طالبان را بهرسمیت نشناختهاست.