سه منبع ارشد دیپلوماتیک کشور در غرب به آمو می‌گویند که با وجود تلاش‌ها و فشارهای طالبان، ۱۲سفارت و دو قنسولگری کشور همچنان در مخالفت با طالبان از سوی دیپلوماتان جمهوریت به کار شان ادامه می‌دهند.
به‌گفته منابع، به جز سفارت افغانستان در دوشنبه، این نمایندگیهای سیاسی کشور در حال‌حاضر در چتر شورای هماهنگی نمایندگیهای سیاسی و قنسولی جمهوری اسلامی افغانستان، فعالیت می‌کنند.
افزون بر این، کرسی‌های همیشگی افغانستان در مقر ملل‌متحد و ژنیو نیز در اختیار دیپلوماتان جمهوریت هستند.
هرچند پرچم سفید طالبان بر فراز ارگ برافراشته است اما هیچ کشوری طالبان را به‌رسمیت نشناخته است. ملل‌متحد هم افغانستان را با پرچم سه‌رنگ دولت پیشین می‌شناسد. کرسی‌های همیشگی افغانسنان در مقر ملل‌متحد و هم در ژنیو در اختیار دیپلوماتان دوره جمهوریت هستند. اما به‌گفته منابع، طالبان با برگشت به‌قدرت در سه‌ونیم‌سال اخیر، تلاش کرده‌اند تا با به‌دست آوردن مدیریت سفارتهای کشور، به‌تعبیر خود راه رسمیت‌شناسی را برای خود کوتاه‌تر کنند.
این سفارت‌ها و قنسولگری‌ها شامل سفارتهای افغانستان در کانادا (به‌شمول دو قنسولگری)، استرالیا، سویس، فرانسه، بلجیم، اتریش، پولند، یونان، کوریای جنوبی، سویدن و ایتالیا را شامل می‌شوند.
با این‌حال، یک منبع ارشد دیپلوماتیک کشور در غرب تاکید دارد که افغانستان در هنگام سقوط دولت پیشین ۷۱ نمایندگی سیاسی داشت. منبع دیگر هم تاکید دارد که در سه‌ونیم سال اخیر هفت سفارت و قنسولگری کشور به‌شمول سفارت افغانستان در هند، ناروی، انگلستان و ایالات‌‌متحده مسدود شده‌اند.
در این میان منابع همچنین می‌گویند که برخی سفارتهای کشور هم هستند که از سوی دیپلوماتان دولت پیشین اما در تعامل با طالبان به کار شان ادامه می‌دهند. وزارت خارجه طالبان هم در ماه اسد سال روان گفته بود که خدمات قنسولی پنج سفارت و قنسولگری کشور در اروپا مورد تأیید آنان است.
این وزارت در ۱۵ اسد ۱۴۰۳ گفت: «پنج کشور در اروپا با داشتن هماهنگی با مرکز از محدودیت‌های فوق مستثنی اند. و خدمات قونسلی و اسناد آن‌ها مانند سایر نمایندگی‌‌ها قابل پذیرش است. جنرال قونسل‌گری افغانستان در شهر مونشن آلمان، سفارت افغانستان در هالند، سفارت افغانستان در اسپانیا، سفارت افغانستان در بلغاریا، سفارت افغانستان در جمهوری چک.»
ذبیح‌الله مجاهد، سخنگوی طالبان در ۱۶ دلو ۱۴۰۳ خورشیدی گفت: «سفارتهای ما، قنسولگری‌های ما، نهادهای مختلف دیپلوماتیک ما با چهل کشور جهان در تعامل است، و سفارتهای آن کشورها در افغانستان است.»
هرچند طالبان در این سه‌ونیم سال، مدیریت برخی سفارتهای کشور را نیز به‌دست آورده‌اند، اما برخی دیپلوماتان پیشین باور دارند که واگذاری سفارت‌ها هیچ‌گاه به‌معنای تعامل رسمی نمی‌تواند باشد.
شکریه بارکزی، سفیر پیشین افغانستان در ناروی، گفت: «طالبان با تاکتیک‌های جدید با جدیت کامل دنبال این هستند که با هم‌چون فشارها بتوانند نمایندگیهای سیاسی را داشته باشند. تا روابط آنان تامین شود.تامین شدن روابط طالبان با جهان غرب ویاهم کشورهای که طالبان می‌خواهند، همران آنان تعامل داشته باشند، نه به این سادگی است و با به‌دست آوردن سفارت آن تعامل جنبه رسمی پیدا نمی‌کند.»
سفارت کشور در تاجیکستان نیز چهاردهمین سفارتی است که در مخالفت با طالبان قرار دارد و از سوی دیپلوماتان دولت پیشین مدیریت می‌شوند. اما در فهرستی که منابع به‌آمو شریک ساخته‌اند، نام این سفارت شامل اعضای شورای هماهنگی نمایندگیهای سیاسی و قنسولی جمهوری اسلامی افغانستان نیست.
