با سقوط نظام جمهوریت وضعیت برای رسانه‌ها و خبرنگاران محلی در دایکندی بیش از پیش وخیم‌تر شد. در کنار مشکلات جدی مالی، محدودیت در دسترسی به اطلاعات، سانسور و احساس ناامنی از مواردی است که باعث شده است، دو رادیوی محلی و برخی رسانه‌های چاپی در این ولایت کار خود را متوقف کنند و دست کم ۲۰ خبرنگار و کارمند رسانه‌ای از کار بیکار شوند.
محمد رجا، عکاس و روزنامه نگار با سابقه در دایکندی که حالا مجبور شده به ایران پناهنده شود؛ می‌گوید که سقوط نظام به دست طالبان پایان دسترسی به همه حقوق بود.
او در ادامه می‌گوید که در حال حاضر شمار خبرنگاران در دایکندی به عنوان «صدای اکثریت خاموش جامعه» بیشتر از انگشتان یک دست نمی‌شود.
این روزنامه‌نگار با سابقه کشور تاکید می‌کند که در اداره طالبان از هیچ قانون مشخص و سلسله مراتب پیروی نمی‌شود و آنها علیه هر کسی که بخواهند اقدام می‌کنند.
میرزا حسنی خبرنگاری که در بازداشت طالبان است
دوستان و همکاران میرزا حسنی خبرنگار بازداشت شده توسط طالبان می‌گویند که او همیشه از حق مردم و کرامت انسانی دفاع و دادخواهی کرده و هیچگاه عضویت «شبکه‌های استخباراتی خارجی و نیروهای دیگر» را نداشته است.
حسنی که با آمدن طالبان آواره شده است و برای یافتن مکان امنی با زن و کودکانش در شهرهای کابل، مزار و هرات سرگردان بود، حالا پس از تحمل سختی‌های بسیار توانسته برای خود و خانواده‌اش پاسپورت بگیرد و برای گذراندن زندگی به ایران پناه بگیرند.
خانواده میرزا حسنی از نهادهای ملی و بین اللملی می‌خواهند سرنوشت وی را هرچه زودتر مشخص کنند.
آنها می‌گویند که اداره طالبان اتهام‌های بی‌اساسی و بدون سند را به وی نسبت داده و باید وی را رها کنند.
نزدیک به ده هفته از بازداشت میرزا حسنی؛ صاحب امتیاز رادیو آفتاب از رسانه‌های محلی در شهر نیلی مرکز دایکندی می‌گذرد. او اوایل ماه جوزای سال روان به اتهام ارتباط با جبهه مقاومت و همکاری با نهادهای حقوق بشری خارجی در ناحیه دوزادهم شهر هرات توسط طالبان بازداشت شد.
در روزهای اول همسر و برادر او می‌توانستند حسنی را هنگامی که در حوزه امنیتی، سپس در ریاست استخبارات و در نهایت در فرماندهی امنیه هرات در نظارت بود، ملاقات کنند. حتی برای آنها گفته شده بود که علیه وی اسناد وجود ندارد و به زودی رها می‌شود. اما اکنون که نزدیک به دو نیم ماه از بازداشت وی می‌گذرد، هنوز رها نشده است.
خانواده‌اش چی می‌گویند؟
همسر میرزا حسنی در گفت‌وگو با تلویزیون آمو می‌گوید که تا دو ماه قبل هیچ احوالی از وی نداشتند و به تازگی هفته گذشته موفق شدند که او را در زندان استخبارات طالبان ملاقات کنند. اما طالبان هنوز اینکه چه زمانی آزاد خواهد چیزی نمی‌گویند.
به گفته او، طالبان گفته‌اند که تحقیقات آنها جریان دارد و در این مدت کسی حق ملاقات با آقای حسنی را ندارد. حسنی در شب و روزهای اول بازداشت شدنش در هرات شدیدا شکنجه نیز شده است.
در این مدت همسر و برادر میرزا حسنی هر روز به نهادها و سازمان‌های مدافع حقوق بشر و حامی خبرنگاران، مراجعه کرده‌اند، اما تاکنون نتیجه‌ای در پی نداشته است.
از سوی دیگر خانواده میرزا حسنی نهادهای حامی خبرنگاران را به بی‌توجهی نسبت به قضیه وی متهم می‌کنند. به قول آنها، این نهادها زیر عنوان خبرنگاران بودجه و اعتبار می‌گیرند، اما کار جدی برای این گروه نداشته‌اند.
با این حال، مرکز خبرنگاران افغانستان نیز در اواسط ماه سرطان امسال با نشر اعلامیه‌ای گفت که میرزا حسنی از جمله خبرنگارانی هست که هنوز در بند طالبان به سر می‌برد.
این کمیته گفته بود که علاوه بر آقای حسنی، دو خبرنگار دیگر نیز در بند طالبان هستند و از این گروه خواسته بود که این خبرنگاران را آزاد کنند.
این درحالی است که با آمدن طالبان محدودیت‌های زیادی برای رسانه‌ها و خبرنگاران در کشور وضع شده است. بسیاری از رسانه‌های محلی کار خود را متوقف کرده‌اند و جمعیت زیادی از خبرنگاران کشور به کشورهای دیگر رفته‌اند.
مقام‌های طالبان در باره رهایی این خبرنگار چیزی نمی‌گویند.
