متیو میلر سخنگوی وزارت خارجه ایالات متحده در پاسخ به پرسشی که ممکن نادیده گرفتهشدن مسئله حقوقبشری افغانستان بهویژه حق آموزش و تحصیل زنان و دختران افغانستان یکی از چند دلیلی بوده باشد که جو بایدن نتواند در کاخ سفید باقی بماند گفته است که موضوع حقوق بشر از آغاز اداره بایدن «در خط مقدم» سیاستهای وی بوده است.
یکی از پیامدهای خروج ایالاتمتحده، بهباور برخی فعالانحقوقبشر «بحران حقوقبشری افغانستان» است.
آقای میلر در پاسخی در این باره گفت: «برای من مناسب نیست که بهاین مورد اینجا بپردازم، اما ما از روز اول این دولت (اداره بایدن) حقوقبشر را خط نخست سیاست خود قرار دادهایم و به این کار ادامه خواهیم داد.»
در همین حال، آقای میلر در پاسخ بهپرسشی در مورد نگرانیهای اسلامآباد در مورد سازوبرگهای نظامی و جنگافزار بهجا مانده از ایالاتمتحده در افغانستان، میگوید که واشنگتن همچنان در کنار پاکستان خواهد بود.
او گفت: «من قصد ندارم پیشنمایش هیچ اقدامی را که ممکن است طی دو ماه آینده انجام دهیم، انجام دهم. اما همانطور که در گذشته از من شنیدهاید، ما همچنان ادامه میدهیم – ما متعهد هستیم که از هر روز از زمان خود برای پیشبرد همه اولویتهای مهمی که رییس جمهور تعیین کرده است، استفاده کنیم. پاکستان همچنان مهم است، یک شریک مهم ایالات متحده، و ما انتظار داریم که تا دو ماه آینده ادامه یابد.»
در ادامه واکنشها به ناامنیهای پسین پاکستان، ضیا سراج رئیس پیشین امنیت ملی کشور، در اکس نوشته که این رویدادها پیامد ترویج هراسافکنی از سوی اسلامآباد است.
او هشدار داده است که بررسیها نشان میدهند که گروههای هراسافکن فعال بهزودی از مرحله استقرار به مرحله تهاجمی خواهند رفت.
آقای سراج میگوید: «به پاکستان در مورد پیامدهای ترویج هراسافکنی و استفاده از آن بهعنوان یک سلاح راهبردی برای هدفهای سیاسی بارها هشدار داده شد که همه نادیده گرفته شدند. تا زمانی که مرکز فرماندهی و کنترل هراسافکنی در افغانستان است، منطقه بهشمول پاکستان انتظار چیز دیگری را نباید داشته باشد. با توجه به دستاوردهای آنان، هم اقدامات و هم پیام ها نشان میدهد که گروههای هراسافکن به زودی از مرحله استقرار به مرحله تهاجمی خواهند رفت.»
طالبان هم پیوسته اتهامهای اسلامآباد، مبنی بر نقش داشتن آنان در ناامنیهای پاکستان را «بیبنیاد» خواندهاند و این ناامنیها را مساله داخلی پاکستان گفتهاند.
برخی آگاهان باور دارند که طالبان سیاستی را در برابر پاکستان روی دست دارند که اسلامآباد سالهای سال در برابر دولت پیشین افغانستان روی دست داشت.