مقام‌های طالبان در مراسم ۲۴ اسد در پایگاه هوایی بگرام با تجهیزات نظامی امریکایی رژه نظامی اجرا کردند. مقام‌های طالبان در این مراسم با تأکید بر تعامل با جهان ادعا کردند که برای داشتن «روابط خوب» با منطقه و جهان شرایط آن را فراهم کرده‌اند.
پایگاه هوایی بگرام بزرگترین پایگاه نظامی نیروهای امیرکایی و ناتو در افغانستان بود. دانلد ترمپ رئیس جمهور پیشین ایالات متحده روز دوشنبه در یک گفتگو در اکس طالبان را بزرگترین فروشنده سلاح‌های به‌جامانده از نیروهای امریکایی در افغانستان خواند. او گفت که ایالات متحده پس از خروج از افغانستان در اگست ۲۰۲۱ میلادی تسلیحات نظامی به ارزش ۸۵ میلیارد دالر در افغانستان را به‌جا گذاشته است.
احترام به حقوق بشر به ویژه حقوق حقوق زنان و نیز تشکیل دولت همه شمول بخشی از خواست‌های کشورهای منطقه و جهان از طالبان بوده‌اند. اما در سه سال پسین طالبان بر حقوق و آزادی‌های زنان و دختران محدودیت‌های شدیدی وضع کرده‌اند و هیچ کشوری تا اکنون اداره طالبان را به رسمیت نشناخته است.
با این حال، سراج الدین حقانی وزیر داخله طالبان در نشست بگرام گفت: «پیام ما برای جهانیان این است که آنان ناراحت نشوند. ما از آنان آزادی را گرفتیم اما در مقابل با آنان محاسبه نمی‌کنیم. یک فرصت خوب برای (جهان) فراهم کرده‌ایم و اراده خوب هم در مقابل شان داریم تا در بازسازی افغانستان همکاری کند.»
عبدالکبیر معاون رئیس وزیران طالبان نیز در این مراسم به این موضوع اشاره کرد و گفت: «رقابت‌های منطقه و جهان را از افغانستان دور نگه می‌داریم. به‌جهان می‌گویم، ما می‌توانیم بحث‌ها داشته باشیم، و در مورد سوتفاهم‌های موجود گفتگو کنیم.»
او ادعا کرد که ده‌ها سفارت در افغانستان باز شده، چهره‌های سیاسی هیئت‌های خارجی به افغانستان سفر می‌کنند و در نزدیک به ۴۰ نمایندگی سیاسی مسئولان طالبان حضور دارند.
او افزود: «پیام ما به جهان روابط خوب و تعامل است. مشکل و جنگ با کسی نمی‌خواهیم. مطابق توافق دوحه تهدیدی نبود و از این بعد هم نیست.»
عبدالسلام حنفی معاون رئیس وزیران طالبان نیز گفت که آنان با کشورهای منطقه و جهان خواهان «روابط حسنه» اند.
او افزود: «ما با همه همسایگان و با همه کشورهای منطقه و فرامنطقه خواهان روابط حسنه و خواهان روابط اقتصادی و خواهان روابط نیک هستیم. و هرکس در امورات داخلی ما مداخله نکند ما با امورات داخلی هیچ کس مداخله نمی‌کنیم.»
نهادهای جهانی مددرسان گفته‌اند که افغانستان در سه سال پسین با بحران بشردوستانه نیز روبه‌رو بوده است اما بسیاری از کمک‌های بشردوستانه منوط به برخورد طالبان با حقوق زنان است.
