جنبش شنبه‌های ارغوانی در فراخوانی تحت عنوان «اقدام فوری علیه زن‌ستیزی طالبان در افغانستان» گفته است که واکنش جهان و سازمان ملل متحد به «جنایات» طالبان، به طرز «نگران‌کننده‌ای» ناکافی است.
این جنبش از نهادهای جهانی خواسته است که برای رسیدگی و تغییر وضعیت «وخیم» حقوق‌بشری در افغانستانِ زیر اداره طالبان اقدام‌های قوی‌تر انجام دهند.
این جنبش همچنین از سازمان ملل متحد و جامعه جهانی خواسته است که برای جلوگیری از رنج بیش‌تر مردم و تضعیف حقوق زنان در کشور، به گونه «فوری» تدابیر «قاطع» علیه طالبان اتخاذ کنند.
در این فراخوان آمده است: «بازگشت طالبان به قدرت منجر به عقب افتادن شدید حقوق زنان در افغانستان شده است و گزارش‌های خشونت جنسی، از جمله تجاوز جنسی توسط اعضای طالبان به طرز نگران‌کننده‌ای افزایش یافته است».
جنبش شنبه‌های ارغوانی میگوید که پیش از برگشت طالبان به قدرت افغانستان، ازدواج های اجباری،به‌ویژه در میان دختران زیر ۱۸ سال، رایج‌تر شده است و چرخه‌های سوء‌استفاده و نابرابری را تداوم بخشیده است. این فضای ترس و ظلم همچنین به افزایش غم‌انگیز خودکشی در میان زنان منجر شده است؛ زنانی که گریزی از ظلم تحمیل شده توسط طالبان برای خود نمی‌بینند.
این جنبش می‌افزاید که سیاست‌های «خشن و سرکوب‌گرانه طالبان بسیاری از زنان را به اعتیاد به موادمخدر سوق داده است تا بتوانند با شرایط غیرقابل تحمل زندگی روزمره خود کنار بیایند.
این جنبش همچنین میگوید که جامعه جهانی و سازمان ملل متحد به اندازه کافی برای مقابله با سیاست‌های طالبان و محافظت از زنان افغانستان اقدام‌های لازم انجام نداده‌اند و با وجود شواهد واضح از نقض حقوق‌بشر، واکنش جهانی ضعیف بوده است و حتا برخی کشورها به تعامل دیپلوماتیک با طالبان ادامه داده‌اند.
جنبش شنبه‌های ارغوانی می‌گوی که این رویکرد نه تنها حکومت طالبان را مشروعیت می‌بخشد؛ بلکه آنان را به ادامه بدرفتاری‌های خود بدون ترس از عواقب آن جسورتر می‌سازد.
در این فراخوان همچنین آمده است که وضعیت حقوق‌بشری در افغانستانِ تحت حاکمیت طالبان «وخیم» و عواقب آن برای زنان فاجعه بار است. بناً سازمان ملل متحد و قدرت‌های جهانی باید حمایت از حقوق‌بشر در افغانستان را در اولویت قرار دهند و با زنانی که برای آزادی و کرامت شان مبارزه می‌کنند، همبستگی نشان دهند.
این در حالی است که پس از حاکمیت طالبان در اگست ۲۰۲۱ بر افغانستان، آنان زنان و دختران را از تمام حقوق اساسی شان محروم شاختند و ممنوعیت‌ها محدودیت‌های شدیدی بر بخش‌های مختلف زندگی زنان وضع کردند.
طالبان پس از حاکمیت دوباره دختران بالاتر از صنف ششم را از ادامه آموزش منع کردند و دروازه‌های دانشگاه‌ها را نیز به روی دختران و زنان بستند.
گفتنی است که طالبان در طی در نزدیک به سه‌سال حاکمیت دوباره شان، دختران را از اشتراک در آزمون کانکور منع کردند و این آزمون را بی‌حضور حتا یک دختر در سراسر افغانستان برگزار کردند.
