آناهیتا محمدی، از معدود بانوانی است که زیر اداره‌ی طالبان در ولایت بامیان کارگاه هنری دارد.
او پیش از سقوط و در دوران جمهوریت، کارگاه باغ هنر را ایجاد کرد و دو روز پیش از سقوط جمهوریت، کارگاهش را بست؛ ولی حالا پنج ماه می‌شود که دوباره کارش را آغاز نموده‌است.
آناهیتا محمدی میگوید که پس از اینکه جمهوریت سقوط کرد، او کارگاهش را که در یک دکان بود بست و تمام مواد خامش خراب شد؛ اما بعد از پنج ماه، دوباره این این کار گاه را فعال کرد. به گفته‌ی او، انگیزه‌اش در این وضعیت برای ساختن این کارگاه، دور ماندن خانم‌ها از حق کار، آموزش وآزادی است.
خانم محمدی افزود: «مشتریانی که قبلن در دوران جمهوریت داشتیم، حالا نداریم.»
آناهیتا هزینه‌‌ی خانواده‌ی خود را پرداخت می‌کند و سال دوم دانشگاه بود که طالبان دروازه‌ی دانشگاه را به روی او و دختران دیگر بستند.
در همین حال، وی از دختران می‌خواهد که انگیزه‌ی شان را از دست ندهند و در هرحالت، ناامید نباشند.
وفا نظری، دختر دیگری است که در این کارگاه هنرهای دستی، با آناهیتا هم‌کاری می‌کند. او چهار ماه می‌شود که کار نخ با میخ را در این کارگاه آغاز کرده و تلاش می‌کند که از این طریق خرج خود را بپردازد و برای خانواده‌اش نیز اندکی کمک کند.
وی می‌افزاید: «انگیزه‌ی من از اینکه اینجا کار کنم علاقه‌ی زیاد به هنر بود و هم‌چنان در این شرایط که ما نمی‌توانیم دانشگاه برویم، شاید این کار جای‌گزین آن گردد.»
خانم وفا افزود: «من این هنر نخ با میخ را در خانه از ویدیوها یاد گرفتم و بعدن در بخش نخ با میخ، کار را آغاز نمودم.»
در این کارگاه وسایلی مانند: تابلوهای نقاشی، تابلوهای سوخته کاری، شبکه کاری، کلید بند، ساعت، آیینه و انواع ابزار زینتی دیگر ساخته می‌شود و با قیمت‌های مختلف در بازار به فروش می‌رسد.
در این کار گاه هنری، این دو دختر جوان با همه محدویت‌های وضع شده در برابر بانوان، با دستان هنر آفرین شان به تولید ابزار هنری می‌پردازند تا به گونه‌ای انگیزه‌ی خودبسندگیِ اقتصادی را در وجود دختران در بامیان ایجاد نمایند.
