«به آینه نگاه نمی‌کنم، چون برایم دردآور است. من ستاره سینما هستم یا یک گدا؟ می‌ترسم یک روز خودم به پای خود، طرف دیوانه خانه بروم.»
این‌ها حرف‌های آرزو وداع است، هنر پیشه‌ی ۳۸ ساله‌ای که نزدیک به دو دهه در سینما و تئاتر افغانستان کار کرده است.
اکنون ۱۹ ماه است که دیگر از صحنه و سینما خبری نیست. آرزو مانند هزاران زن دیگر بی‌کار در خانه است و از وضعیت بد اقتصادی شکایت دارد.
او در یک خانه کرایی با کمترین امکانات زندگی خود را سپری می‌کند و تنها نان آور خانواده چهار نفری است.
آرزو وداع می‌گوید که سالها فقط برای پیدا کردن لقمه نانی کار کرده و اکنون که زنان نمی‌توانند در صحنه و سینما کار کنند مجبور شده تمام لوازم خانه را بفروشد تا گرسنه نمانند.
او می‌گوید: «من زنی بودم که هر ساعت مقابل آینه بودم. حالا دو سال می‌شود که به آینه نگاه نکرده‌ام. چون خودم از چهره و حالت خود فرار می‌کنم.»
آرزو تاکید کرد که به خاطر اینکه سختی روزگار را حس نکند از داروهای خواب آور استفاده می‌کند. اما این داروها به او شدیدا آسیب رسانه و دچار زخم معده شده است.
افغانستان دو سال است که دیگر فیلم هنری تولید نمی‌کند و هنرمندان زن به روی صحنه تئاتر نمی‌روند.
طالبان از زمان برگشت‌شان به قدرت محدودیت‌های زیادی را بر زندگی و آزادی‌های زنان زنان وضع کرده‌اند.
هزاران زن که نان آور خانواده‌هایشان بودند، امروز همه با وضعیت بد اقتصادی روبرو هستند.
