مادری که کارش را از دست داده و از بیکاری و ناداری رنج می‌برد، می‌گوید که هیچ راهی برای سیرکردن شکم فرزندانش ندارد و می‌خواهد یکی از گرده‌هایش را بفروشد.
آرزو مادر پنج فرزند است، پنج سال پیش همسرش درگذشت و او با کودکانش تنها ماند.
این مادر می‌گوید که در یک دفتر خصوصی کار می‌‌کرد، اما پس از تسلط طالبان بر افغانستان کارش را از دست داد.
او در ادامه می‌افزاید که چند ماه پیش برخی روزها در خانه‌ها برای رخت‌شویی و پاک کاری می‌رفت، اما اکنون کسی برایش کار نمی‌دهد.
این خانم در گفت‌وگو با آمو، گفت که از یک هفته بدین سو هیچ چیزی برای خوردن ندارند و مجبور شده‌است تا نان‌های «قاق» را در آب تر کنند و بخورند.
این زن می‌گوید که پول پرداخت کرایه خانه را ندارد، مواد سوخت برای گرم کردن خانه‌اش ندارد و لباس‌های کهنه را می‌سوزاند تا فرزندانش گرم شوند.
آرزو می‌گوید که چندین بار از نزدیکانش پول قرض گرفته است و اکنون مجبور است برای پیشبرد، زندگی گرده‌اش را بفروشد.
او گفت: «چند روز شد که نان و مواد سوخت ندارم، در خانه نان قاق بود کتی او (آب) تر می‌کدم به اولادها می‌دادم. هیچ چیزی در خانه پیدا نمیشه کلشان ( فرزندان) می‌خواستند خودکشی کنند، گفتن که ازین زندگی کده مرگ خوب است. گفتم نکند که اولاد هایم خودکشی کنند مجبور شدم گرده خوده را به فروش ماندم تا که اولاد هایم از گشنه‌گی قتل نشوند.»
آرزو تنها مادری نیست که از ناداری رنج می‌برد، در یک و نیم سال گذشته چندین بار نهادهای مدد رسان از افزایش فقر در افغانستان سخن گفته‌اند.
بازرس ویژه‌ی ایالات متحده امریکا، برای بازسازی افغانستان (سیگار) در ۱۳ جدی سال پار گفت که در سال ۲۰۲۰ میلادی بیش از ۲۱ درصد نیروی کار را در افغانستان زنان تشکیل می‌دادند، اما با تسلط طالبان در افغانستان این زنان از کار محروم شده‌اند.
با آن که شماری از زنان پس از تسلط طالبان در نهادهای خارجی در افغانستان مشغول به کار بودند، اما طالبان به روز چهارم ماه جدی تمامی این زنان را از کار در نهادهای خارجی منع کرده‌اند.
طالبان در ۴ جدی سال روان کار زنان را در نهادهای خارجی در افغانستان را ممنوع کردند.
پس از این تصمیم، هفت نهاد بزرگ بین‌المللی به شمول کمیته بین‌المللی نجات یا آی‌سی‌آر‌سی، ان آر سی، ورلد ویژن و وارچایلد فعالیت‌‌هایشان را در افغانستان متوقف کردند.
بخش زنان سازمان ملل می‌گوید که فعالیت ۸۶ درصد سازمان‌های بشردوستانه که زیر رهبری زنان بودند و بر وضعیت زنان متمرکز بودند، پس از فرمان طالبان متوقف یا محدود شده است.
