براساس قوانین افغانستان کار دشوار برای کودکان ممنوع است. اما هزارن کودک در ولایت غزنی روزانه کارهای شاق و دشوار برای کمک به تامین معیشت خانواده‌شان انجام می‌دهند. کودکانی که بسیاری‌شان به تعلیم و آموزش دسترسی ندارند.
بخش زیادی از این کودکان تنها نان‌آور فامیل‌هایشان استند و سرپرست فامیل‌شان را در جنگ و وقایع امنیتی یا دیگر رویدادهای سال‌های پسین از دست داده‌اند.
بخشی دیگر هم سرپرست خانواده‌شان دچار معلولیت یا بیماری هستند و نمی‌توانند کار کنند.
کودکان کارگر برای برآورده کردن معیشت فامیل خود روزانه حدود هشت تا ۱۰ ساعت مصروف کارهای شاق استند.
داستان زندگی حشمت‌الله و محب‌الله
محب‌الله یکی از کودکانی است که تنها نان‌آور فامیل شش نفره‌اش است.
این کودک در یک کارگاه فلز کاری شاگرد است و پدرم در خانه بیکار است، من از ساعت هشت صبح به کارگاه می‌آیم و ساعت. پنج شام به خانه بر می‌گردم. وضعیت اقتصادی ما خراب است، غریب استیم و من هفتهای ۲۰۰ افغانی کار می‌کنم.
حشمت‌الله کودک دیگری است که در بایسکل‌سازی شاگرد است.
او تنها نان آور فامیل شش نفری‌اش است و می‌گوید: من یتیم هستم. هفتهای ۱۰۰ افغانی می‌گیرم و به خانه می‌برم. زندگی ما به سختی می‌گذرد.
کودکان زیادی مثل حشمت‌الله و محب‌الله نه تنها در ولایت غزنی که در ولایت‌های مختلف کشور زندگی را به سختی می‌گذرانند.
۱۰ میلیون کودک افغانستان نیازمند کمک‌های بشر دوستانه
این در حالی است که صندوق حمایت از کودکان سازمان ملل متحد می‌گوید، سال ۲۰۲۲ میلادی دشوارترین سال برای کودکان در افغانستان خواهد بود.
صندوق حمایت از کودکان سازمان ملل متحد نگاشته است که افغانستان بیشترین تلفات کودکان را از سال ۲۰۰۵ میلادی تاکنون در جهان داشته است.
این نهاد سازمان ملل متحد در تازه‌ترین گزارش خود آورده است که از آغاز سال ۲۰۲۱ میلادی بیش از ۱۰ میلیون کودک افغانستان به کمک‌های بشردوستانه نیاز جدی داشته‌اند.
بنا بر گزارش‌های نهاد‌ها مدافع حقوق کودکان، پس از تسلط طالبان بر افغانستان، وضعیت اقتصادی، وضعیت حقوق بشر، به‌ویژه وضعیت کودکان در این کشور بدتر شده است.
