طالبان در بیش‌تر از یک‌ونیم سال گذشته، محدودیت‌هایی مانند مسدود کردن مکتب‌ها، جداسازی صنف‌ها در دانشگاه‌ها، اجازه ندادن به زنان برای کار در نهادهای دولتی و منفک ساختن آنان از وظیفه را وضع کرده‌اند.
حالا در تازه‌ترین مورد، اداره‌ی امر به معروف و نهی از منکر طالبان، استفاده از تیلفون‌های هوشمند را در انستیتوت‌ها منع کرده‌اند؛ موضوعی که برای دانش‌جویان چالش برانگیز شده‌است.
یکی از دانش‌جویان که نخواست نامی از او در این گزارش بُرده شود، گفت: «از سوی افراد امر به معروف، به مراتب هشدارهای مکرر به ریاست انستیتوت ما داده شده‌است. چندین بار از سوی انستیتوت برای ما گفته شده‌است که باید حجاب را مراعات کنید. باید سراپا چپن‌های سیاه بپوشید و حتا دست‌کش سیاه استفاده کنید. از ماسک سیاه جهت پوشاندن صورت استفاده کنید و همچنان از آوردن و استفاده تیلفون‌های هوشمند خودداری کنید.»
از سویی هم، شماری از دانش‌جویان انستیتوت‌ها می‌گویند که در اوقات درسی، به آنان اجازه‌ی بیرون شدن را نمی‌دهند و از سوی افراد امر به معروف و نهی از منکر، به‌گونه‌ی پنهانی مورد پی‌گرد قرار می‌گیرند.
مقدس، از دانش‌جویان یک انستیتوت خصوصی در مورد وضع محدویت‌های تازه از سوی ریاست امر به معروف و نهی از منکر به تلویزیون آمو می‌گوید: «امر به معروف هر روز یک‌بار می‌آید که لباس سر تا پا سیاه بپوشید، دست‌کش استفاده کنید، ساعت در دست نداشته باشید تا دست تان را زیبا جلوه ندهد، از تیلفون‌های هوشمند استفاده نکنید. یک تن از نماینده‌های شان پیشِ انستیتوت ما همیشه نشسته‌است و تمام محصلان زیر تعقیببش هستند. ما تیلفون‌های خود را از دست‌کول بیرون نمی‌توانیم؛ چون اگر ببیند ضبط می‌کنند.»
دانش‌جویان می‌گویند که این وضعیت باعث ایجاد مشکل روانی برای آنان شده؛ زیرا نمی‌توانند با روحیه‌ی آرام درس بخوانند.
مقدس در ادامه‌ی صحبت‌هایش می‌گوید که منع تیلفون‌های هوشمند از سوی این ریاست آنان را با مشکل مواجه ساخته‌است؛ چون آنان به خاطر درس‌های شان نیاز به تیلفون‌های همراه و هوشمند دارند.
فاطمه، دانش‌جویی است که در برابر این برخوردها ایستادگی کرده و می‌گوید: «روزهای اول اجازه نداشتیم از موبایل استفاده کنیم. در دانشگاه موبایل را در دست ما که می‌دیدند، دعوا می‌کردند که موبایل شما را میده می‌کنیم. اکثر دختران از ترس از موبایل استفاده نمی‌کردند؛ ولی با این حال هم، پنهانی از موبایل در دانشگاه استفاده می‌کنیم.»
دیده می‌شود که با وجود تلاش و دادخواهی زنان از حق آموزش و پرورش شان، با گذشت هر روز وضع محدودیت‌ها بر دختران از سوی ریاست امر به معروف و نهی از منکر بیش‌تر می‌شود.
