یک مرکز خصوصی آموزشی در ولایت هرات، به‌مناسبت گرامی‌داشت از روز معلم، در نمایش‌گاهی آثار و دست ساخته‌های دانش‌آموزان پسر و دختر را به‌نمایش گذاشته‌است.
شماری از آثار به‌نمایش گذاشته در این نمایش‌گاه، دست‌ساخته‌های دختران بالاتر از صنف ششم است که در خانه توسط این دانش‌آموزان تولید شده‌است.
محمد رفیق عظیمی، مدیر ارشد این نهاد خصوصی و برگزار کننده‌ی این نمایش‌گاه در هرات، می‌گوید: «در این نمایش‌گاه ۵۰۰ اثر علمی، هنری و فرهنگی و دیگر بخش‌ها از دانش‌آموزان دختر و پسر، به راهنمایی اساتید شان تهیه و برای سه روز به‌نمایش گذاشته شده‌است.»
وی هدف از راه‌اندازی این نمایش‌گاه را، کشف استعداد دانش‌آموزان دانست.
پس از آمدن تغییرات سیاسی در کشور، دروازهی مکتب‌ها به‌روی دختران بالاتر از صنف ششم بسته شد و حالا قشرهای مختلف برای جُبران روزهای از دست‌رفته‌ی آموزش و پرورش دختران، برنامه‌های گوناگون آموزشی را برگزار می‌کنند.
فریبا مهرجو، از برگزار کنندگان دیگر این نمایش‌گاه می‌گوید: «در این نمایش‌گاه، آثار، خلاقیت‌ها و ابتکارات دانش آموزان، به ویژه دانش آموزان دختر، به نمایش گذاشته شده‌است. این نمایش‌گاه به آن‌ها کمک می‌کند تا به خودشان باور داشته باشند.»
او ادامه داد: «دانش آموزان دختر با این کارشان خواستند تا درد دل شان را از طریق تصویر و آثار دیگر، به امُرای امروزی برسانند تا دختران را بیش‌تر از این، از حق آموزش شان محروم نکنند.»
دانش آموزان دختری که آثارشان در این نمایش‌گاه به‌نمایش گذاشته شده نیز، خواهان باز شدن دروازهی مکتب‌ها استند.
رزیتا محمدی، دانش‌آموز صنف ششم می‌گوید: «در مدتی که در خانه بودم و اجازه‌ی رفتن به‌مکتب را نداشتم، خواستم افکاری را که در ذهنم بود، به‌تصویر بکشم و حالا آن‌ها را به‌نمایش گذاشته‌ام. ادامه‌ی مسدود ماندن مکتب‌ها، ضربه‌ی سختی به ما وارد می‌کند. از طالبان خواهش می‌کنم که به ما اجازه بدهند تا به‌مکتب برویم و درس و تعلیم بیاموزیم و به خواست‌های خود برسیم.»
درحالی که جامعه‌ی جهانی و نهادهای مختلف بارها از طالبان خواسته‌اند که دروازهی مکتب‌ها را به‌روی دانش آموزان دختر باز کنند؛ اما مسؤولان اداره‌ی طالبان تاکنون در این باره اقدامی انجام نداده‌اند. آنان می‌گویند: «باز شدن مکاتب دخترانه‌ی بالاتر از صنف ششم، به‌خواست امیرالمؤمنین (رهبر طالبان) وابسته‌است.»
قابل ذکر است که در دوره‌ی نخست آمدن طالبان بر قدرت در افغانستان در دهه ۹۰ میلادی نیز، این گروه روی طرح باز شدن مکتب‌های دخترانه کار می‌کردند؛ اما در جریان پنج سال حاکمیت پیشین شان هم، این طرح نهایی نشد و مکتب‌های دخترانه در آن زمان مسدود ماند.
