نمایش‌گاه کتاب، صنایع دستی محلی زنان و آثار هنری صبح روزشنبه ۲ میزان در برابر پیکره‌ی ویران شده‌ی بودا در بامیان، برای دو روز گشایش یافت.
این نمایش‌گاه در روز اول ده بازدید کننده هم نداشت و زیر گرمای آفتاب برگزار شد.
نمایش‌گاه مذکور از سوی انتشارات دولتی بیهقی، وزارت اطلاعات و فرهنگ طالبان، ریاست اطلاعات و فرهنگ و آمریت و صنعت و تجارت طالبان در بامیان به همکاری اتحادیه‌ی ناشران خصوصی راه‌اندازی شده بود.
عبدالعلیم مفتی‌زاده، رئیس انتشارات کتاب بیهقی در این باره گفت که این نمایش‌گاه با هزاران جلد کتاب، با عنوان‌های مختلف و با اشتراک نزدیک به ۱۳ ناشر از کابل برگزار شده‌است.
مفتی‌زاده هدف از برگزاری این نمایش‌گاه را آشنایی مردم با کتاب دانسته و گفت: «در بیست سال گذشته، روی تعلیم و فرهنگ هیچ‌گونه کار نشده‌است و ما می‌خواهیم در این دو بخش کارهایی عملی انجام شود.»
ادامه‌ی گِرد‌آوری کتاب‌هایی که ترویج‌کننده‌ی مسیحیت و تفرقه‌اندازی است
مسؤول انتشارات بیهقی افزود که برنامه داریم در ۳۴ ولایت کشور نویسندگانی را شناسایی کنیم که توانایی چاپ آثارشان را ندارند و کتاب آن‌ها به‌گونه‌ی «رایگان چاپ و توزیع» شود.
او تأکید کرد که روند جمع‌آوری کتاب‌هایی ترویج کننده‌ی مسیحیت و کتاب‌هایی که محتوای تفرقه‌اندازی دارند، ادامه دارد.
گفته می‌شود که در ماه آینده، یک نمایش‌گاه جهانی کتاب برای ده روز در شهر کابل برگزار خواهد شد.
این برنامه، اولین نمایش‌گاه کتاب است که در یک‌سال گذشته در بامیان برگزار می‌شود؛ ولی هیچ کتاب‌فروش بامیانی در این نمایش‌گاه اشتراک نکرده‌است و مردم بامیان هم از برگزاری آن استقبال نکرده‌اند.
هم‌زمان با یک‌سالگی اداره‌ی طالبان در کشور، کاروبار چاپ‌کتاب‌ها رو به کاهش است و صنعت چاپ و نشر کتاب که دردوره‌ی جمهوریت روزهای پُرثمری راتجربه کرده بود، حالا پس ازروی‌کار آمدن طالبان در وضعیت خوبی به‌سر نمی‌برد.
افزایش بی‌کاری و ناداری در کشور در کنار تأثیرات ناگوار کروناو تغییر نظام سیاسی از شمار عواملی است که به صنعت چاپ کتاب در کشور آسیب‌های بسیاری وارد کرده‌است.
فاطمه: اگر امروز در دکان می‌بودم، فروشاتم بیش‌تر می‌بود
بخش دیگری از این نمایش‌گاه به صنایع دستی زنان بامیانی اختصاص یافته بود.
فاطمه، مسؤول انجمن صنایع دستی بامیان با اشاره به استقبال نکردن مردم از این نمایش‌گاه، افزود: «نمایش‌گاه در زیر گرمای مستقیم آفتاب و بدون میز و چوکی کافی برگزار شده‌است. امروز اگر در دکان می‌بودم، فروشاتم بیش‌تر می‌بود.»
با آن‌هم او برگزاری چنین نمایش‌گاه‌هایی را برای معرفی فرآورده‌های زنان روستایی سودمند می‌داند و می‌گوید که در اوایل امسال، وضعیت کاروبار آن‌ها قناعت بخش بوده‌است؛ اما کم‌ترین مشتری خارجی نسبت به سال‌های گذشته را داشته‌اند.
فاطمه که مسؤولیت مدیریت صنایع دستی تولید شده توسط صد زن را برعهده دارد، می‌گوید: « زنانی که به تولید صنایع دستی مشغول هستند؛ مصارف روزانه‌ی زندگی شان به این کار وابسته‌است.»
بیَک، کفش‌های نمدی و چادر از جمله‌ی این صنایع دست‌بافی است که توسط زنان بامیانی تولید می‌شود.
در کنار این همه، از بین رفتن اتحادیه‌ی صنایع دستی زنان بامیان، سبب ایجاد تأثیر منفی بر فعالیت انجمن‌های زنان صنعت‌کار شده‌است. در این اتحادیه نزدیک به۳۰ انجمن صنایع دستی زنان حضور داشتند که در حال حاضر از بین رفته‌است و نزدیک به ۲۰ انجمن دیگر آن باقی مانده‌است.
خیرالله نوروزی از هنرمندان بامیانی است که در رشته‌ی نقاشی فعالیت دارد. او با سه تابلوی نقاشی در این نمایش‌گاه حضور یافته‌است.
آقای نوروزی از وضعیت هنرمندان رضایت ندارد و می‌گوید که در افغانستان کسی به هنر «اهمیت» نمی‌دهد.
این هنرمند، چند هفته پیش مؤفق شد که در بخش هنرهای تجسمی با تابلوی نقاشی از پارک ملی بندامیر، مقام اول را در جشن‌واره‌ی هنری- فرهنگی وزارت اطلاعات و فرهنگ به دست آورد؛ اما هیچ محفل ستایشی برای وی برگزار نشد.
هنرمندان بامیانی می‌گویند که اوضاع بی‌سر و سامان کنونی، آنان را سخت آشفته کرده‌است و هیچ امیدی برای بهتر شدن این وضعیت ندارند.
